Een creatieve ondernemer uit Den Haag, te weten Ad Sedubun, startte een opmerkelijk budgetrestaurant. Het concept van restaurant DILL is even simpel als briljant.
Zij wilden gaan werken met producten van supermarktdiscounter Lidl en richten zich met spotgoedkope maaktijden op een specifieke doelgroep.
Ad Sedubun werd geïnspireerd door de Zweedse tweesterren-kok Michael Wignall, die de wereld deed verbazen door in zijn restaurant in het geheim te werken met spullen van Lidl. Zijn restaurant werd een grote hit, óók toen gasten te horen kregen dat het om Lidl-producten ging. Sedubun wil de inkoopkosten in zijn restaurant laag houden door producten te gebruiken uit de weekaanbiedingen van Lidl. Daarnaast zet hij stagiaires en werklozen in als personeel. Een ontbijt in restaurant Dill kost 2,50, een lunch 3,50 en een diner 5 euro.
Om de connectie met LIDL te maken zonder daar problemen mee te krijgen gebruikte onze vriend de naam DILL. Dat in combinatie met het goedkope prijsimago van LIDL is een slim concept en een uitstekende reclamestunt welke dan ook veel PR opleverde. Door de publiciteit gedreven blijkt DILL nu al drie maanden volgeboekt te zijn.
Maar dan gebeurt het, LIDL is not amused en maakt het onze Haagse ondernemer erg lastig.Maar het Duitse concern staat inbreuk op het merk niet toe en Sedubun moest voor zijn inkopen net als iedere andere klant gewoon met een winkelwagen aansluiten in de kassa rij. Het is overigens nog maar de vraag of een dermate ander woordmerk DILL inbreuk is.
Sedubun is nu alsnog geswitcht naar Albert Heijn die hem graag opving met zijn recessieconcept.
Goed voor het imago van AH en een gemiste kans van LIDL die hiermee in de horeca had kunnen stappen.
DILL van Albert Heijn?
Dat is wat lastig uitleggen of wordt het dan AHAT? Albert Heijn aan Tafel.
De tijd zal het leren of het slimme concept gaat werken. In ieder geval lijkt er een marktplaats voor merken te ontstaan welke voor merkhouders een nieuwe (ongewenste) evolutie meebrengt.
Gaat dit dan tegelijk een nieuwe fase in merkmanagement inluiden?
We kennen al talloze look alike imitaties zoals bij Coca-Cola, niet het woordmerk maar wel de looks.
En wat te denken van deze Chinese kopie van Starbucks.
Maar dat bestaande merken zelf gebruikt gaan worden om in een aangepaste merknaam te acteren is een nieuw fenomeen waar we ongetwijfeld nog vaker meer geconfronteerd gaan worden.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!