Waarom zitten er vruchten in jam?

Waarom doet mijn vader vruchten in zijn jam?
De jam bleek tot verbazing van mijn vader heel erg lekker. Het smaakte in zekere zin naar 'vroeger' toen alles nog 'echt' was. En trots dat mijn vader was! Hij vertelde het iedereen die het maar wilde horen. Zonder uitzondering kreeg hij lovende reacties. Tot hij een medewerker trof van een fabrikant van frisdranken en confituren. Deze vroeg gereserveerd naar de hoeveelheid vruchten die mijn vader in die jam verwerkte. Voldaan antwoordde mijn vader dat de jam bijna alleen maar uit vruchten bestond!

Waarom doet een marketeer vruchten in de jam?
De reactie van de man was teleurstellend. Meewarig lachend zei hij dat dát toch geen kunst was. Het gaat er niet om een lekkere jam te maken door er zoveel mogelijk vruchten in te doen. Het gaat er juist om zo weínig mogelijk vruchten te gebruiken!

Hier eindigt de anekdote. Maar het voorval is me altijd bijgebleven. Ik ben marketeer, en een dergelijke benadering maakt mij niet trots. Maar begrijpen doe ik het ook. Immers, jam met veel vruchten is duurder. En er is genoeg concurrentie op het schap. Wat is nou de juiste benadering?

The 'why' van jam
Dankzij de why-how-what benadering van Simon Sinek ben ik gaan inzien dat het draait om de vraag waarom er eigenlijk vruchten in de jam zitten. Dat 'waarom' is de reden van je bestaan als jam-maker. Als je 'waarom' bestaat uit de drijfveer heerlijke jam te maken: doe er dan zoveel mogelijk vruchten in. Want: je geloof is dat de lekkerste jam vooral uit vruchten bestaat. En als je 'waarom' er uit bestaat zoveel mogelijk mensen te laten genieten van de smaak van jam, maar tegen zo laag mogelijke prijs, doe er dan zo min mogelijk vruchten in.

Het enige waar ik nu nog hekel aan heb is jam waarvan het potje me belooft de meest heerlijke jam te zijn, terwijl het minimum aan vruchten is gebruikt… Die jam riekt misschien naar jam, maar ook naar nepperij.