Welnee, politiek heeft níets met communicatie te maken

Verstaanbaarheid, duidelijkheid, geloofwaardigheid, inspelen op de behoefte van de kiezers, oplossingen aandragen – alle communicatie-eisen worden hooghartig genegeerd. En dat de dames en heren zich ook nog eens door de betreffende omroep in een format laten duwen dat garant staat voor wezenloze praat zonder conclusies, maakt het helemáál onverteerbaar. Op 1 mei was er weer zo’n TV-debat met de Nederlandse lijsttrekkers voor het Europese Parlement. En opnieuw was het raak.

Omdat ik dit gedrag als communicatie-verslaafde maar niet kon plaatsen, heb ik me maar eens – empathisch als ik ben – verplaatst in de positie van een van de deelnemende politici. Dan moet het denken in die kring ongeveer als volgt zijn verlopen.

‘Als wij - Nederlandse lijsttrekkers voor de Europese verkiezingen – in dat debat van Nieuwsuur in Chateau Neercanne voortdurend door elkaar heen willen roepen, dan is dat volkomen verantwoord. Het is maar live TV hoor ! ‘

‘Als niemand van ons de behoefte had om een meeslepend verhaal over het toekomstige Europa te berde te brengen, dan was dat absoluut geen minachting van de skeptisch kiezer. Nee, dat is niet verder reiken dan de waarschijnlijke denkkracht van die kiezers’.

‘Dáárom gebruikte collega Hans van Baalen van de VVD ook dat schitterende voorbeeld dat Nederland tomaten aan de Grieken moest gaan verkopen.  Want zon hebben ze daar natuurlijk niet.  Een gedurfd plan, dat de Grieken er zeker weer bovenop zal helpen, toch?!’.

‘Trouwens, we waren nu even bezig met elkáár, en niet met die eeuwige kiezer. Als je daar maar liefst met zijn achten (!) staat om elkaar de maat te nemen, dan kan je er een vertaling naar kiezers er niet ook nog eens bij hebben’.

‘Dat die 2 zogeheten ‘presentatoren’ van NOS-televisie meenden ons parlementaire pendelen tussen Straatsburg en Brussel aan de orde te moeten stellen, was wel een minpuntje. Collega Sophie in ’t Veld van D66 omzeilde die klip gelukkig handig door te wijzen op het dreigende Franse veto  als we Straatsburg als vergaderlocatie zouden afschaffen’.

‘Dat die 2 van de NOS niet doorvroegen hoe het dan wél moest worden opgelost, geeft wel aan wat de stand van de journalistiek in dit land is. Treurig. Maar óns kwam het wel goed uit natuurlijk. Je zult daar toch maar volkómen onvoorbereid een oplossing moeten bedenken zeg !’

‘Ik vond dat zelfs collega Marcel de Graaff van de PVV - toch een nieuwkomer in onze kring - zich kranig weerde. Die zei immers dat én Poetin én het Westen allebei een stapje terug zouden moeten doen en dat het dan wel goed kwam met Oekraïne ? Soms ben ik heimelijk wel een beetje jaloers op die heerlijke eenvoud van  de PVV’.

‘Ook de SP, verrassend vaak op dezelfde lijn als de PVV, deed het leuk. Collega Dennis de Jong haalde mooi de angel uit dat verwijt dat we onze miljarden in die bodemloze put van Zuid-Europa mieteren. ‘Een zachte landing’, riep ie. ‘Dáár moet het heen’. Hoe kómt ie er op !’.

‘Trouwens, nu ik nog eens de film terugdraai: we hebben het wel degelijk ook over de grote problemen gehad die kiezers zouden kunnen interesseren. Wat vond je bijvoorbeeld van dat idee van  Paul Tang van de PvdA voor invoering van een Europese werkloosheidsnorm van zeg max 5%. Overheden scheppen weliswaar geen werk, dat niet. Maar laten de heren spindoctors dáár de tanden dan maar eens op stukbijten. Het bedrijfsleven zal in elk geval sidderen als we zo’n volkómen realistische norm gaan invoeren. Ik ga er voor vechten, in het Europese Parlement, die belofte durf ik hier en nu wel te doen’.

‘Wat dat betreft vond ik collega Esther de Lange van het CDA uitgesproken zwak, helaas. Die bepleitte dat we de bedrijven sterker zouden moeten maken. Je kunt ook overdrijven zeg !

‘Maar al bij al vond ik het wel een geslaagd debat. Ik zou het zó nog eens doen’.

Tja, zó ongeveer moet het gegaan zijn.  Het opkomstcijfer werd weer bekwaam een paar procent omlaag gedebatteerd.