Het wordt steeds vaker gedaan, vooral via internet: toestemming vragen aan de klant of prospect om met hem of haar te mogen communiceren. Wordt er toegehapt, dan kan er vervolgens eindeloos worden ge-emaild of anderszins, want er is immers toestemming voor gegeven. Maar vaak bedoelde de klant of prospect iets anders: informeer me goed, en val me niet voortdurend lastig. Toch loopt de exploitatie van e-mail databases soms de spuitgaten uit. Consumenten die nog nooit op een aanbieding hebben gereageerd, krijgen telkens weer mailtjes met vernieuwde aanbiedingen om de oren. Waardoor de irritatie toeneemt en de kans op een probeeraankoop navenant afneemt. De verzamelterm voor dit bombardement van ongewenste e-mails kent inmiddels iedereen: spam.
Wie zich op dit terrein wil begeven, moet een aantal principes in acht nemen. De permissie moet zeer exact worden gedefinieerd zodat over de toestemming geen enkel misverstand kan ontstaan. Die permissie moet ook regelmatig weer worden vernieuwd, want klantenpercepties veranderen. De inhoud van de e-mails moet altijd simpel en eenduidig zijn; op oeverloze verhalen zit niemand te wachten. E-mail is snel en goedkoop, waardoor het wel ‘ns los wordt gezien van allerlei andere communicatiemiddelen; fout, zorg altijd voor integratie. En een eerlijk, doordacht en origineel incentive-programma kan ervoor zorgen dat de e-mails beter ontvangen worden.
De Europese Unie is ondertussen bezig met wetgeving inzake toestemming om te ‘spammen’. Het ziet er naar uit dat e-mailmarketing aan banden zal worden gelegd.
<#FONT SIZE=1>Bron: Admap<#/FONT>
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!