Jeroen Siebelink onderzocht voor Communicatie Magazine hoe de weerzinwekkende propaganda van IS het beste kan worden bestreden.
Niet met een harde tegencampagne, hoe wel?
1. ZIE DE ISLAMITISCHE STAAT ALS EEN MULTINATIONAL MET VACATURES
Volgens arabist en sharia-kenner Maurice Blessing oogt de Islamitische Staat weliswaar als een stel bloeddorstige godsdienstwaanzinnigen in de woestijn, maar is het effectiever ze te zien als een gewiekste multinational. Alleen handelt IS niet in wasmiddelen, maar proberen de leiders een ideaal te slijten aan het groeiende marktsegment van de gefrustreerde moslim.’
Om het marktaandeel van het kalifaat op de landkaart te vergroten, hebben ze één ding nodig: fanatieke djihadisten. ‘Wie op zoek is naar een puur leven als moslim in een heilsstaat op basis van de sharia’, zegt Blessing, ‘of wie ongestraft wil moorden en roven, zal immigratie naar de Islamitische Staat overwegen. Zo hoopt de IS-marketingafdeling.’
In een Westerse tegencampagne om geradicaliseerde moslims op andere gedachten te brengen ziet hij niets. ‘Laten we kritisch zijn op al die pr-mannetjes die hier nu op duiken. Radicalisering kan niet worden bestreden als de pindakaas van de concurrent.’
2. BEDENK DAT JONGEREN OP ZOEK ZIJN NAAR EEN IDENTITEIT
Een harde tegencampagne is niet alleen zinloos of zelfs contraproductief, denkt Hans Hoeken, hoogleraar persuasieve communicatie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Volgens hem maakt voor veel jongeren lidmaatschap of sympathie voor een ideologie een centraal deel uit van hun persoonlijkheid, omdat ze op zoek zijn naar wie ze zijn en ergens voor willen staan. Een boodschap die dat lidmaatschap of sympathie in twijfel trekt, wordt daarom niet alleen genegeerd, maar kan zelfs worden opgevat als een persoonlijke aanval.
3. VERHALEN MOETEN UIT ONVERDACHTE HOEK KOMEN
Hoeken: ‘Alleen met mensen die in een vergelijkbare situatie hebben verkeerd en een vergelijkbare houding hebben gehad, kan de doelgroep zich identificeren. Mensen die vergelijkbare fasen in hun leven hebben doorgemaakt, mischien wel zijn teruggekeerd van het front, maar uiteindelijk tot een andere, tegengestelde conclusie zijn gekomen. Hun verhalen kunnen twijfel oproepen. Bij twijfel begint de verandering.’
Voor het uitgebreide artikel van Jeroen Siebelink, klik hier (inlog).
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!