Voor het realityprogramma Hufterproef had men de opnames van een winkelende vrouw zo gemonteerd alsof ze racistisch is.
Het was weer een feestweek bij de EO. Daar doen de uitvinders van naastenliefde het sentiment rond allochtonen geen goed mee.
Uit onderzoek blijkt dat de helft van de Nederlanders het aantal allochtonen te hoog vindt, en vermenging van culturen een probleem.
Waarom dan toch al die allochtonen in reclame?
Het begon met de ‘excuusneger’. In reclames met groepjes mensen moest je er voor je fatsoen toch zeker wel eentje afbeelden. Dan voelden adverteerders zich al heel vooruitstrevend.
Inmiddels verlekkeren bedrijven zich aan de allochtone koopkracht, zo’n 17 miljard per jaar.
Voor reclamemakers bleek de allochtoon vooral een makkelijk stereotype. Wie in 20 seconden zijn verhaal moet doen, gebruikt liefst snel herkenbare clichés.
Voor Duo Penotti stop je een blank en donker jongetje in een grote broek, muziekje erbij en klaar is Kees. Antillianen, die dansen lekker; handig voor Dubbelfrisss. Ze zijn ook gek op kip en rijst, van Lassie. En ze communiceren vermakelijk hysterisch als het pokkie van Hi foetsie is.
De reclame-allochtoon maakt snel carrière. Het was onderaan beginnen voor Rachid, rechterhand van Albert-Heijns supermarktmanager. Maar de opmars ging door. Ali B werd gecast voor T-Mobile. Niet als excuus-Marokkaan. Niet als stereotype maar gewoon als zichzelf. Zoals Martine Bijl voor Hak of George Clooney voor Nespresso.
Maar Ali gaat verder. Hij is niet alleen de verpersoonlijking van T-Mobile, hij is het kritische geweten. Zowel in reclame als in het echt, wordt ‘de buitenlander’ in de bestuurskamer om raad en daad gevraagd. Allochtone emancipatie ten top.
Etnomarketeers weten het: trends worden al een halve eeuw in allochtone groepen gemaakt. Of het nu om kleding, zonnebrillen, muziek of straattaal gaat. De allochtoon wijst de weg. En de autochtoon, die volgt.
Met de juiste mode, accessoires en straattaal transformeert de kaaskop in een wannabe suri, indo of mocro. Autochtone transgenders zeg maar. Sjors wordt Sjimmie. Matthijs wordt Umberto. Van der Laan wordt Aboutaleb. En Sinterklaas, die wordt een beetje Piet. Dan hebben we de poppen pas echt aan het dansen, op het dek heen en weer.
Deze column van Etcetera's Dick van der Lecq staat dit weekend in Het Parool
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!