Adblockers? Hand in eigen boezem!

Het gevoel voor communicatie, humor, subtiliteit en verleiding is bij nerds net een fractie minder goed ontwikkeld dan bij de echte topcreatieven.

Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
adformatie

Is de combinatie van on-line advertising en het mobiele apparaat, vooral de smartphone, niet vanaf haar geboorte een ongelukkig huwelijk geweest? Gedoemd te mislukken? Uit de diverse Amerikaanse onderzoeken over adblockers lees ik dat het vooral aanslaat bij jonge mobiel gebruikers. Deze zijn verknocht aan hun mobieltje, het is een levenslijn. Ze zijn niet alleen het meest mobiel (altijd onderweg), maar maken ook onderdeel uit van een tribe. Daaraan ontlenen ze hun identiteit. Het zijn echte heavy-users en raken dan ook het snelst geïrriteerd door de overvloed aan commercie op hun minimale schermpje. Bovendien vertraagt het de werking van het mobiel. Dus een dubbele irritatie.

Door de strot
Maar daar blijft het niet bij, een derde irritatie is te vinden in het feit dat vrijwel alle online adverstising ‘actiegericht’ is, het gaat daarbij niet om het bouwen van een merk maar om verkopen. Gewoon niet zeuren en ingewikkeld doen, er moet worden verkocht. De ouderwetse push aanpak. De duw-het-desnoods-door-hun-strot-mentatliteit is in overvloed te vinden bij online advertising. Op een of andere wijze heerst er een mening bij adverteerders (de slimme uitgezonderd) dat online advertising ideaal is voor het stimuleren van de verkoop. We maken mooie (en leuke) tv-commercials om het merk te bouwen en daarnaast doen we online advertsising om de buit binnen te slepen. En dat gebeurt niet zelden (dus heel vaak) op een oerdomme manier. Rammen, herhalen, achtervolgen, voet tussen de deur, hoezo de consument is in charge ? De consument moet vooral zijn mond houden en zijn portemonnee trekken.




De Buy or Die strategie
We volgen hem net zo lang tot er een bestelling wordt gedaan, Buy or Die. Het gevolg is ergernis, verbazing om zoveel druk op het tere zieltje van de consument en vooral slechte timing. De veelal jongere consument wil maar een ding en dat is chatten met zijn peers. En de meest onbenullige ervaringen uitwisselen. Ze werken aan hun identiteit en voor alles, willen ze weten wat er gaande is binnen de tribe. Want er mag natuurlijk niets gemist worden. Op zo’n moment is het betrekkelijk onverstandig een reclameboodschap uit te zenden. Of zelf zinloos. Nee…. het werkt tegen je.

Maar dan zijn we er nog niet: wie maken eigenlijk die online commerciële boodschappen? Wel, er is een hele kaste ontstaan van online adverstising bureaus. En met alle respect, aangestuurd door techneuten. Alle begrip voor, maar de grote creatieve geesten zal men daar niet aantreffen. Vaak jonge kerels waarbij het rationele deel van de hersenen is overontwikkeld (vandaar dat ze zo goed kunnen programmeren), we noemen zo ook wel nerds. Het gevoel voor communicatie, humor, subtiliteit en verleiding is net een fractie minder goed ontwikkeld dan bij de echte topcreatieven. Maar die zijn te duur voor dit werk. Vandaar alle waar naar z’n geld.





Van adblocker naar adselector
Is er een oplossing denkbaar ? De gang naar de rechter is dat natuurlijk niet. Oerdom. Creëert nog meer weerstand. Ligt in de sfeer van &;je-moet-mijn-advertentie-zien-of-je-het-leuk-vindt-of-niet&;. Merken die zo ostentatief ondemocratisch omgaan met de vrije wil van de mens verdienen om voor eeuwig in de ban te gaan.

Een alternatief kan zijn om in plaats van een adblocker een adselector te installeren. Daarmee geeft de consument vooraf toestemming aan bepaalde merken op bepaalde productgebieden om te voorschijn te komen. Dat moet dan wel op een knappe manier gebeuren, net als in andere media. Ook daar worden hoge eisen gesteld aan de kwaliteit van de advertentie of commercial. Dus een systeem van &;toestemming&; (selectie) in combinatie met een hele goede message (graag video) kan de ellende verzachten.

Het spreekt voor zich dat een adselector op talloze hele goede manieren kan worden ingezet. Men kan vooraf toestemming geven of tijdens het oriëntatieproces of zelf erna. Men kan aangeven dat men voor bepaalde producten veel belangstelling heeft, zoals mode of auto’s of cosmetica of noem maar op. Daar moeten de nerds van de online bureaus zich maar eens over buigen. Dat is hun cup of tea. Ben benieuwd.

Overigens vraag ik me af of adblocking ook niet in hevige mate plaatsvindt bij tv-advertising. Daar werkt het anders, natuurlijk, maar ik zie toch een grote mate van kundigheid bij onnoemelijk veel consumenten in het wegzappen van tv-reclame. Het effect? Precies hetzelfde als bij adblocking. Wellicht is the good old printad te vroeg afgeschreven.

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie