Bitch don’t kill my vibe

​De tijd is rijp voor vrouwelijk leiderschap, maar er moet wel één cruciaal ding veranderen, vindt Astrid Groenewegen.

Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
adformatie

door

Vrouwen moeten in plaats van continu naar elkaar te kijken en te vergelijken, elkaar helpen. Zelfvertrouwen is het geheime recept voor succes en voor het ontmoeten van interessante, talentvolle, leuke andere vrouwen. Het is tijd voor een positieve vibe.

Ben ik een feministe? Als ik mezelf zou moeten typeren, zou feministisch niet in mijn top 5 eigenschappen staan. Ik werd eerder moe van de zoveelste discussie over het glazen plafond en waarom mannen nooit wordt gevraagd hoe ze werk en kinderen kunnen combineren.

Tot ik vorige week bij een lezing van Marlies Dekkers was op MarieClaire@Work en zij mij op een nieuwe manier naar feminisme deed kijken.

Kern van haar kijk is dat we ons als vrouwen moeten realiseren dat we in de derde feministische golf zitten. Wat we daarbij vooral moeten beseffen is dat vrouwen ook grenzenloos succesvol kunnen zijn, maar dat we simpelweg nog niet zoveel vrouwelijke rolmodellen hebben. Er zijn nog niet generaties moeders, tantes, dochters, nichten die hebben gedaan waar mannen al jaren ervaring mee hebben: succesvol carrière bouwen.

Het probleem van vrouwen zijn andere vrouwen

Wat ik zeer prettig vind is dat de derde feministische golf geen pleidooi houdt van ‘vrouwen tegen mannen’, maar veel meer een feitelijke constatering doet van de context waarin vrouwen vandaag de dag opereren. Een context waarin we als vrouwen nog wat meer kilometers moeten maken, simpelweg omdat we wat later zijn begonnen naar de top te lopen. De derde feministische golf kan dus een heel positieve golf worden, tenminste als vrouwen eens afleren het elkaar zo moeilijk te maken.

Waarom is er toch zoveel afgunst tussen vrouwen onderling? Waarom moeten we altijd vergelijken? Waarom vinden vrouwen het stiekem lekker als het een andere vrouw ook even wat minder gaat?

Helaas ben ik niet de enige die dit herkent. Ik heb de afgelopen maanden met veel - succesvolle - vrouwen gesproken en het komt helaas vaak voor. Maar het moet stoppen.

Onzekerheid is geen geldig excuus meer

Want als we toch weten dat wij als vrouwen feitelijk minder in aantal zijn aan de top, feitelijk minder jaren ervaring hebben met topmanagement en feitelijk minder rolmodellen om ons heen hebben gehad, dan wordt het toch hoog tijd dat we een knop omzetten en elkaar helpen? Zoals Madeleine Albright het  treffend zei:

‘There is a special place in hell for women who don’t help other women.’

Ik zou willen dat de derde feministische golf dit als mantra krijgt. Dat het een positieve golf wordt. Een golf waarin vrouwen elkaar helpen. Elkaar succes gunnen. En trots zijn op elkaar.

Wat is daarvoor nodig? Ik denk dat het begint bij één kernprincipe: zelfvertrouwen. Wat ik enorm kan bewonderen aan mannen is hun grenzeloos vermogen om niet aan zichzelf te twijfelen. Ook als iemand anders dat wel doet. Het raakt ze niet, of in ieder geval veel minder.

De meeste vrouwen maken zichzelf eerder kleiner dan groter. Ook ik heb daar last van. Eén vriendin die ik het gebrek aan vrouwensolidariteit voorlegde, herkende dit als enige helemaal niet. Na een tijdje nadenken zei ze: ‘Al mijn vriendinnen zijn ergens ontzettend goed in. Ze voelen totaal geen afgunst. Sterker nog, ze vinden het juist zeer prettig als hun vriendinnen ook ergens goed in zijn. Of succes hebben.’ Zelfvertrouwen dus.

Ik vond ‘ergens goed in zijn’ een baanbrekend criterium en heb de afgelopen tijd een aantal geweldige vrouwen ontmoet. Allemaal succesvol op hun eigen manier.

Dan komt natuurlijk de vraag der vragen. Maakt de succesfactor van hen keiharde manwijven? Nee. Juist niet. Door zelfvertrouwen durven die vrouwen juist helemaal zichzelf te zijn. Zelfvertrouwen gaat niet over emotieloos. Zelfvertrouwen gaat over jezelf zo goed voelen dat je anderen kunt helpen, in plaats van hen iets te misgunnen. Zelfvertrouwen gaat vooral over positivisme.

Bitch don’t kill my vibe

Dus laten we stoppen mannen te bevechten of zelf semi-mannen te worden. En laten we vooral stoppen zo destructief naar elkaar te zijn. Wij kunnen de generatie zijn die niet hoeft te vechten, maar kan bouwen. Die bezig is met kracht in plaats van zwakte. Wij kunnen zelf een grote verandering in gang zetten waardoor we als vanzelf omringd zullen worden door bijzondere vrouwen (en mannen), meer zullen leren dan ooit tevoren, meer energie krijgen en lol gaan hebben, terwijl we keiharde successen vieren.

Begin er vandaag mee. Verzamel vrouwen en vriendinnen om je heen die het beste met je voor hebben. Het criterium ‘ergens heel goed in zijn’ deed wonderen bij het vinden van die vrouwen. Maar zorg ook dat je vrouwen of vriendinnen die jou willen zien vallen niet meer in je nabije omgeving toelaat of laat je er niet door raken. Het is hun zwakte en niet die van jou.

Om Madeleine Albright er nog maar eens aan te halen: ‘Hate, emotionalism and frustration are not policies.’

Het is tijd voor een constructief beleid. Een beleid waarop we onbegrensd succes kunnen bouwen. Ik denk dat hierdoor een beweging van vrouwelijk leiderschap kan ontstaan die de maatschappij, bedrijven, merken en mensen juist nu nodig hebben. Voer voor een volgend essay.

En daarom heel erg bedankt Eva Hukshorn, Map van Arem, Jacqueline Smit, Helena Verhagen, Mirelle Janssen, Anneke Schogt, Sandra Soskic en Marlies Dekkers.

Stuk voor stuk topvrouwen waar ik ontzettend trots op ben.

Astrid Groenewegen is partner en creative director van Sue Amsterdam

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie