Gisteren interessant nieuws omtrent de vleesoorlog die Wakker Dier voert tegen supermarkten, waarvan zij menen dat die dieronvriendelijk vlees verkopen. Al geruime tijd ligt C1000 onder vuur, als exponent van de grootgrutterskiloknaller in de ogen van deze dierenwelzijnsorganisatie. Onder andere door de winnaar te zijn van de #039;Kattenvoerprijs'">'Kattenvoerprijs'. C1000 kondigde aan minder te gaan stunten met vlees en de 'kiloknallers' in de ban te doen.
Een interessante case in het licht van marketing, vanuit drie oogpunten. Wakker Dier die haar activiteiten voor het voetlicht wil brengen en daartoe al enkele maanden geleden een campagne is gestart. Verder C1000 die nu naarstig op zoek is naar het juiste campagne om weerwoord te bieden aan dergelijke acties. Het schijnt dat ze deze week minder zijn gaan stunten met vlees en dit in de toekomst per week zullen gaan bekijken. Daarnaast, niet onbelangrijk: wordt hierbij wel de juiste doelgroep door Wakker Dier aangesproken. Men richt zich hier direct op het detailshandelskanaal, maar zou je je niet moeten richten op de consument. De partij die uiteindelijk bepaalt wat er in het schap ligt.
Campagne Wakker Dier
De campagne richt zich de supermarkten die voor dumpprijzen vlees aan de man brengen. De norm voor Wakker Dier is de prijs van een kilo kattenvoer. Er blijken aanbieding te zijn met vlees die onder deze norm duiken. Op hun website geven ze een verhandeling welke gevolgen dit volgens hun in het kanaal heeft, met als uiteindelijk dieptepunt de slechte omstandigheden waaronder de dieren leven.
Tegenreactie vanachter bureau van C1000
Uit een uitgelekt intern memo blijkt dat men pas op de plaats maakt in de reclamecampagne als het om vlees gaat. In de media is de woordvoerder aan het woord om zaken uit te leggen. Want inderdaad, een verhaal kent twee kanten. C1000 is nu aan zet om één en ander duidelijk te maken aan haar klanten. De consument heeft het recht om ook een ander verhaal te horen. Op dit moment gebeurt de communicatie nog teveel vanachter het bureau plaats.
Waar is de consument?
Via de media bewerkt Wakker Dier vooral de supermarktketens (in dit geval C1000 in het bijzonder). Ze informeert op bescheiden en niet aansprekende de consument over de duistere achtergronden die bij het goedkope vlees horen. Zou het niet beter zijn om de consument gericht te informeren over de wantoestanden die plaatsvinden bij het opfokken van vee voorconsumptie? Uiteindelijk zal de consument door middel van zijn aankoopgedrag de beslissing nemen om voor duurder vlees te gaan, uit het oogpunt van dierenwelzijn. Ik vraag me af of je de consument met een dergelijke actie bereikt. Ze zien de aanbiedingen verdampen en leggen de schuld bij Wakker Dier. Het is namelijk de vraag of het ‘automatisch’ meer marktconform prijzen van vlees direct invloed heeft op de verbetering van het dierenwelzijn. De marges, daar waar het in de detailhandel om gaat, gaan omhoog, maar nog niet het dierenwelzijn.
Ik geloof eerder in evenwichtige voorlichting aan de consument, waarbij voorkomen moet worden een te eenzijdig of simplistisch af te schilderen van een situatie. Als je werkelijk dierenleed wil verbannen, zal er meer moeten gebeuren.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!