“Retirer vos lacets s'il vous plaît!”. Of ik de veters uit mijn schoenen wilde halen. Een minuut later sloeg de celdeur dicht en was het stil. En de week begon zo veelbelovend, met een studiereisje naar het Cannes Lions reclamefestival. Men denkt dat reclamebreinen draaien op een Mad Men dieet van coke en Jack Daniels. Maar het is burgerlijk buffelen met automatenkoffie. Een slopende zoektocht naar die ene truffel in de Dordogne. Belangrijk dus om af en toe inspiratie te tanken.
De trend in Cannes is reclame die er niet uitziet als reclame. Reclame vertelt normaal gesproken dat het product zo verdomd goed is, dat je het maar beter direct op een loopje kunt zetten naar de dichtstbijzijnde winkel. Retteketet naar BeterBed en razendsnel naar Vleeskroket.nl.
Maar reclame is de laatste jaren een winwinwereld geworden waarin het mes aan twee kanten moet snijden: goed voor verkoop en maatschappij. Zuid-Afrikaanse bierbrouwers ontwikkelden een viltje waarmee vrouwen hun drankje kunnen controleren op 'rape drug'. Toyota Australië bouwde zenders in alle Landcruisers en hiermee een veilig communicatienetwerk in het voor gsm-zenders onbereikbare binnenland.
Vergeten we bijna nog de grote winnaar van het festival: de Next Rembrandt campagne van ING. De computer scande alle Rembrandts op kleurgebruik, kwastaanzet en verhoudingen. En printte een compleet nieuwe Rembrandt in 3D. Reclamecreatieven komen straks niet meer van de kunstacademie maar van de TU Delft. En de Grand Prix gaat volgend jaar ongetwijfeld naar het Puma scheurshirt dat automatisch aan flarden gaat als de tegenstander in de buurt komt. Kaartennaaiers als Robben kunnen zich de schwalbe voortaan dus besparen.
Cannes Lions is overigens een feest voor de geest, maar niet voor de portemonnee. Aan de Croisette doet een biertje met twee olijven 15 euro, een hotel 400 euro en een passe-partout voor de tentoonstelling 2500 euro. Waanzin, Gilles de la Croisette!
Logisch dat je in de veronderstelling bent dat champagnekoeler, badjas, hotelföhn en flatscreen dan bij de prijs zijn inbegrepen. De douane op Nice Airport dacht daar anders over. Na een kleine visitatie en een nachtje stromatras vlieg ik toch tevreden terug. Zonder goody bag maar met een kloppend hoofd vol ideeën.
Deze column staat vandaag ook in Het Parool.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!