Top 5 succesfactoren in foodservice

Top 5 succesfactoren in foodservice
1. Kennis van de eindverbruiker en consument
2. Draagvlak voor foodservice binnen de organisatie en het belang van deze markt inzien
3. Focus in segmenten en activiteiten door keuzes te maken
4. Samenwerking met een selectie van partners (grossiers, eindverbruikers en mede-fabrikanten)
5. Flexibile organisatie
Bron: Artikel 'Marketing in Foodservice, Marketing4Results, 2007

Kennis van de eindverbruiker en de consument wordt als de belangrijkste succesfactor gezien. Opvallend is dat de veel genoemde noodzaak tot deze kennis niet strookt met de mate waarin fabrikanten informatie over die doelgroepen heeft c.q. verzameld. Veel keuzes worden nog steeds gemaakt op basis van onderbuikgevoel, terwijl daadwerkelijk diepgaande kennis over eindverbruikers noodzakelijk is om onderscheidend vermogen te kunnen realiseren ten opzichte van de massa. Het gebrek aan diepgaande, continu terugkerende en onderbouwde informatie binnen de foodservicemarkt speelt daarbij ook parten.

Draagvlak voor foodservice binnen de organisatie en het belang van deze markt inzien is essentieel om prestaties te kunnen leveren in foodservice. Zolang dit draagvlak en bewustzijn er niet zijn, worden geen of minimale resources ter beschikking gesteld. Dit heeft direct gevolgen voor de mogelijkheden die de foodservice-organisatie heeft. Hoe kun je de broodnodige relatie met grossiers en eindverbruikers creëren als er geen mensen om deze relatie op te bouwen en te onderhouden? Het kwantiferen van mogelijke omzetten in foodservice om de benodigde resources te verantwoorden vinden veel organisaties lastig. Je kunt je billen namelijk goed branden als blijkt dat jouw ideeën niet met de werkelijkheid kloppen. En zo komen we weer terug bij de belangrijkste succesfactor in foodservice: kennis van eindverbruikers om realistische kwantificeringen te kunnen maken.

Het maken van keuzes in focussegmenten en -activiteiten. Het klinkt zo simpel, maar in de praktijk blijkt dit één van de lastigste issues te zijn. En ook dit is weer terug te voeren op de kennis van de eindverbruiker en consument: met de juiste informatie kun je onderbouwde keuzes maken. Zo wordt voorkomen dat degene die het hardste roept, de 'winnaar' wordt bij het maken van de keuzes. Ook ad hoc activiteiten op basis van kansen en mogelijkheden die zich voordoen, worden zo eerst kritisch getoetst op een substantiële toegevoegde waarde voordat er daadwerkelijk tijd en energie in het bekende 'dode paard' wordt gestoken.

Fabrikanten zien de noodzaak in om samen te werken met grossiers, eindverbruikers en mede-fabrikanten. Je kunt niet met iedereen samenwerken, dus is het belangrijk om de juiste partners hierbinnen te selecteren. Deze selectie hangt in veel gevallen af van de toegevoegde waarde die een partner kan bieden en de mate waarin gezamenlijke investeringen in termen van tijd en resources door beide partijen worden gedaan en de mogelijke resultaten die dit voor beide partijen kan opleveren.

De belangrijkste reden waarom de succesfactor 'flexibele organisatie' wordt genoemd, is vanwege de vraag van grossiers en eindverbruikers naar tailor-made producten. Voor het fabriceren van deze producten is een flexibele organisatie nodig. Kritsiche kanttekening die fabrikanten zichzelf hierbij stellen is de mate van flexibiliteit. Maken wij als organisatie altijd tailor-made producten vanaf een bepaald volume of bieden wij een reeds bestaande oplossing aan die we middels sales- en marketinginspanningen tailor-made maken? Feit is dat grossiers en eindverbruikers het gevoel willen hebben dat zij een daadwerkelijk onderscheidend product krijgen. De vraag is in hoeverre je als organisatie hieraan wilt én kunt voldoen.