Sinds vorig jaar vraagt Nils Adriaans mensen uit het vak om een week lang curator te van zijn *Random pic(k) of the day for a week: ‘Iedere dag plaats ik dan een door haar of hem gekozen visual van beeld/film/muziek/poëzie of wat dan ook, plus een korte toelichting (waarom heb je voor dit fragment gekozen?) op mijn Facebook-pagina.’ Daarnaast bundelt hij sinds dit voorjaar iedere vrijdag de bijdragen van zijn curatoren op Adformatie.nl.
Deze week is Roel Welling, medeoprichter van productiemaatschappij Wefilm en Esprix-juryvoorzitter, curator van 'Random pic(k) of the day for a week'.
Hij leidt zijn keuzes als volgt in: 'Als creatieven hebben we een ontzettend mooi en machtig middel in handen. Ik ben regisseur geworden omdat ik het altijd leuk vond om filmpjes te maken, dat werden later virals en commercials. Toen een aantal van die filmpjes ‘viraal’ gingen en daadwerkelijk impact hadden, groeide bij mij het verantwoordelijkheidsgevoel om hier iets nuttigs mee te doen. Film en creativiteit als hefboom voor gedragsverandering.
'Ik vind het veranderende klimaat extreem zorgelijk. Zeker sinds ik twee kinderen heb, houdt het me wakker. De verandering gaat veel te snel en er gebeurt echt veel te weinig bij overheden, bedrijven en burgers. Ik geloof dat we snel ons gedrag moeten veranderen. Daar zou iedereen zich keihard voor moeten inzetten, liefst vanuit zijn eigen (creatieve) talent. Iedereen kan een verschil maken. Door je zorg uit te spreken, in actie te komen en positieve handreikingen te geven.
Ik wil deze 5 [niet zo] random pic(k)s graag wijden aan voorbeelden die mij hebben geëmotioneerd of geïnspireerd. Ze laten zien hoe een individu, een creatief idee of een film het verschil kan maken.'
Hier de 5 bijdragen van Welling:
1. De emotionele noodkreet van Wubbo Ockels en de kracht van puurheid
Als je niets meer te verliezen, spreek je de waarheid. Zolang mensen politieke of financiële belangen hebben, zul je hun boodschap kritisch moeten wegen. Er zijn zelden kopstukken die recht uit het hart durven spreken, omdat er altijd gevoeligheden zijn waar ze rekening mee moeten houden. Maar als je aan het eind van je leven bent, lijkt de ultieme wijsheid naar boven te komen. Zo gaf het optreden van de 87-jarige Jan Terlouw in DWDD me kippenvel. Hij wijst ons als een goede leraar op de verantwoordelijkheid die wij hebben voor de wereld en onze kinderen.
'Als de dood onherroepelijk nadert, dan zijn er alleen nog de waarheid en urgentie die tellen, wars van politiek en geld. Wubbo Ockels kon als astronaut vanuit de ruimte de kwetsbaarheid van de aarde zien en dit baarde hem grote zorgen. Dit overkomt veel astronauten die de aarde konden overzien (het ‘overview effect’). Wat een held ben je, als je enkele uren voor je dood in al je fysieke zwakheid nog een oproep wilt doen aan de wereld. De oproep van Ockels was wijs en keihard. De video gaat door merg en been. Ik was er dagenlang van aan het bijkomen. Ik heb er van geleerd om als het een maatschappelijk thema aangaat, gewoon eerlijk te zeggen wat ik vind, of dat nu verstandig is of niet. Er is al veel te veel politieke correctheid, die de problemen niet oplost.'
2. Palau Pledge en de kracht van anders denken
‘Er was eens een grote reus die het koraal kapot trapte, schildpad-schilden meenam en een boel rommel achterliet.’ Zo begint de prachtige, maar verplichte inflight film die elke toerist in het vliegtuig naar Palau moet bekijken. Als massa’s toeristen je paradijselijke mini-eiland overspoelen en een enorme hoop afval laten slingeren, dan heb je als bevolking een groot probleem. Bestraffen is een optie, maar handhaving is nauwelijks te doen. Zeker als het weggooigedrag "normaal" wordt gevonden. Het liefst zou je de toeristen zichzelf willen laten handhaven, een klein politieagentje in het hoofd van elke toerist planten.
'Palau Pledge is een van de meest briljante gedragsveranderingscases die ik ken. Iedere toerist komt via het vliegveld binnen en mag het land alleen in als deze een belofte doet aan de kinderen van Palau, te weten het eiland schoon achterlaten. Het idee is heel simpel: in plaats van een visum-stempel, krijg je de "pledge" stempel bij de douane, die je vervolgens moet ondertekenen.
'Palau Pledge is een prachtig voorbeeld van impactvolle creativiteit die een oplossing levert voor problemen waar een overheid alleen niet meer uitkomt.'
3. The New York Times en de kracht van de waarheid
'Een van de grote winnaars in Cannes Lions dit jaar was ‘The truth is worth it’ van Droga5 voor The New York Times. Heel goed gemaakt en een geweldige Grand Prix-winnaar in film en film craft: een verfrissende manier van verhaalvertelling middels beeld. Het valt me sowieso op dat in Cannes steeds meer de cases opvallen die middels creativiteit een maatschappelijk probleem agenderen of oplossen. Wat mij betreft een goede ontwikkeling waar we in Nederland van kunnen leren. Naast de inmiddels bekende commercial over immigrantenkinderen die van hun ouders werden gescheiden, maakte Droga5 een hele serie over het verhaal achter de krantenkoppen en hun volharding in de zoektocht naar de waarheid. Zo ook deze commercial over de impact van global warming op de Galápagos eilanden.'
4. Kony 2012 en de kracht van individuele actie
In 2012 stond ik midden in de nacht in de auto te wachten voor de brug op de A10 – die alleen ’s nachts (heel lang) open gaat voor de sluis. Ik opende op mijn telefoon een video die zwaar viraal ging: Kony 2012. Ik kreeg kippenvel bij het zien van deze film. Mijn overtuiging was dat wat deze man voor elkaar had gekregen, het hoogst haalbare was dat een filmmaker kan bereiken. Met een film die je in je eentje maakt viraal gaan (100 miljoen+ views) en daarmee de impact maken die je beoogt, namelijk politieke reactie en uiteindelijk het veroordelen van Kony. Even los van een boel kritiek die de film ook oogstte, vond ik het gegeven fantastisch. Een filmmaker van 33 jaar zag in Afrika hoe een rebellenleider kindsoldaten opleidde om te moorden. Eenmaal thuis maakt hij een film waarin hij zijn schattige zoontje de verschrikkelijke situatie uitlegt. Door de kinderlijk eenvoudige vragen komt de waarheid extra hard binnen en had de film dus een enorm viraal effect.
'Ik droom ervan om ooit helemaal in mijn eentje (of samen met mijn zoontje) een actie op te zetten en daar een film van te maken en daarmee een groot probleem op te lossen. Dankzij deze film weet ik dat het kan.'
5. The Human Footprint en de kracht van beeld
Als filmmaker probeer je bijzondere beelden te bedenken die een verhaal vertellen dat beklijft. Zo is het beeld van een grote oude eik, waarin honderden condooms hangen, een straat vol duizenden pakken melk en een berg met 3796 luiers me altijd bijgebleven. Hoewel het inmiddels een gedateerde film is, laat ‘The Human Footprint’ van Channel 4 op een confronterende manier zien hoeveel we in een gemiddeld mensenleven verbruiken. Simpelweg door deze producten letterlijk op een hoop te gooien of uit te stallen. Elke week heb je een nieuw kuipje boter op tafel staan. Voor je gevoel is dat altijd hetzelfde kuipje, omdat je meestal hetzelfde merk koopt. Dat doet je niet realiseren dat je in de praktijk dus 52 kuipjes per jaar weggooit, dus zo’n 4000 in je leven. Doe dit vervolgens met alles wat je gebruikt en je krijgt een straat vol spullen en zooi, sierlijk op een rijtje gezet. De kracht van film is dat je zoiets letterlijk kan verbeelden. Waardoor het, mits vakkundig geregisseerd, beklijft en niet meer van je netvlies verdwijnt.'
Reacties:
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!