En die vervelende conclusie kan doorgaans pas worden getrokken als het te laat is, c.q. het introductiebudget allang is uitgegeven. Zelfs opmerkelijke of populaire introducties halen het niet altijd: in 2000 verraste Apple met de G4 Cube; maar vorig jaar werd dit innovatieve product weer van de markt gehaald, wegens gebrek aan inkomsten. Een sprankelend idee is snel uit de mouw geschud, maar een constante kasstroom, dat is andere koek.
James Andrew en Harold Sirkin van de Boston Consulting Group (inderdaad, van die matrix) bestudeerden het innovatiegedrag van 200 grote ondernemingen in de VS, Japan en een aantal Europese landen. Ze destilleerden hieruit drie kansrijke innovatie-benaderingen. Ten eerste integreren, waarbij de onderneming alle stappen van het innovatieproces zélf neemt, van ontwikkeling tot het incasseren van de winst. Vooral geschikt als bedrijven geen grote haast hebben, en over bewezen technologie of kennis beschikken. Kost veel geld.
Ten tweede orkestreren, waarbij wordt samengewerkt met partners. Iets goedkoper, geschikt in zeer competitieve markten en wanneer de technologie nog in de kinderschoenen staat.
En tot slot de benadering van licenseren, waarbij je zelf het idee bedenkt, maar aan een ander een licensie geeft het werk te doen. Uiteraard relatief goedkoop, en geschikt voor markten waar infrastructuur nog ontbreekt en die nieuw of onbekend zijn voor de innovator. Zo leidt iedere willekeurige marktsituatie, gecombineerd met de vaardigheden en budgetten van de betreffende innovator, vanzelf tot de beste innovatiestrategie.
<#FONT SIZE=1>Bron: Harvard Business Review<#/FONT>
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!