Voor degene die zich afvroeg waarom het zo stil was rond mijn persoontje de laatste twee weken: mijn werkgever had mij nodig in Kuala Lumpur. En wie ben ik? Enfin, ik vloog dus met de Koninklijke naar Maleisië en heb bij gebrek aan inflight internetverbinding maar even wat fieldresearch gedaan. Hoe wordt er geprobeerd om mij als (zaken)reiziger het geld uit de zakken te kloppen? En waar heb ik dan zelf, als leidend voorwerp, ook daadwerkelijk baat bij? Wat kom ik zoal tegen voordat ik mezelf uitgeblust op mijn hotelbed laat vallen?
Nog maar net op weg van de veel te dure parkeerplaats naar de vertrekhal van Schiphol, word ik al aangesproken door een promoteam. Of ik al Flying Blue member ben. En ja, dat ben ik. Of ik dan ook gebruik maak van de bijbehorende credit card. Nee, dat doe ik niet. En dat wil ik ook niet. Maar toch bedankt. Door naar de bagage drop-off van KLM.
Omdat men er in Maleisië prat op gaat dat drugssmokkelaars het land enkel nog tussen zes planken en via de luchtvrachtterminal verlaten, heb ik voor de zekerheid mijn koffer maar stevig laten inpakken door de jongens van Seal & Go. Niemand komt er in mijn koffer behalve ikzelf. Dat verzekeraar De Europeesche daarbij een duit in het zakje doet, is haast niet te missen.
Eenmaal achter de douane kom je in het echte commerciële hart van de luchthaven. Introductiecampagnes van nieuwe after shave vechten daar met anti-kinderprostitutie-campagnes om mijn aandacht. Ik hoop dat ik het beste in het doelgroepprofiel van de after shave pas. Qua kinderprostitutie voel ik me gelukkig niet aangesproken.
Het Rijksmuseum probeert mij naar binnen te lokken. Net als Holland Casino. Omdat vliegtuigmaaltijden mij niet vaak positief verrassen, kies ik maar voor een snelle hap bij McDonalds. Nu ken ik de big-mac index niet uit het hoofd, maar is de taxfree McDonalds duurder dan alle andere vestigingen in Nederland? Of is het mijn verbeelding?
Onderweg kom ik de balie van Fuel for Travel tegen. Al maak ik er zelf geen gebruik van, het valt wel op. Het initiatief van Schiphol, Samsung en Talpa krijgt veel aandacht van voorbijgangers. Datzelfde geldt trouwens ook voor sommige toestellen aan de gate met speciale belettering. Vliegtuigen zien er steeds vaker uit als ordinaire stadsbussen.
Aan boord bij KLM blijkt de maaltijd compleet gesponsord. De 'pasta met spinazie' en 'kip met rijst' zijn van Heinz. Bij het ontbijt krijgen we een flesje Actimel en een Soft & Fruit koekje van Lu. Wie zich 's nachts in de pantry waagde, werd uitgenodigd een kleine snack uit het assortiment van Mars te kiezen. En uit het feit dat ik me dit herinner, blijkt wel weer dat deze vorm van sampling nog effectief kan zijn ook.
Voor de tv-gids wordt de passagier uiteraard verwezen naar het magazine (de Holland Herald) in de pocket voor hem. Daarin allerlei glossy advertenties. Ook zijn in het magazine de waren te vinden die KLM zelf nog gaat proberen te slijten tijdens de vlucht. Een systeem zo oud als de luchtvaart zelf.
Maar eerlijk is eerlijk, eigenlijk valt het marketinggeweld nog best mee. Het entertainmentsysteem in de KLM 747's bijvoorbeeld, is nog niet op het niveau van de Aziatische concurrentie. Zodra de persoonlijke schermpjes bij KLM voorhanden zijn, zou het reclameblok ook weleens zijn intrede kunnen gaan doen in het on-board entertainmentsysteem. Voorlopig is dat in de 747 echter nog niet het geval.
Wel wordt er momenteel (niet door KLM, voor de duidelijkheid) geëxperimenteerd met advertenties op bijvoorbeeld kotszakjes, tafeltjes en bekertjes. Ook wordt er gekeken naar de mogelijkheden van gokken aan boord en het uitdelen van product samples. Als dit toch allemaal ooit waarheid wordt? Ik, vastgesnoerd in een stoel met veel te weinig ruimte, geen mogelijkheid om te ontsnappen en een interieur dat schreeuwt om mijn aandacht. Fantastisch, ik zie duizenden marketingmogelijkheden. Maar als passagier kies ik toch maar voor een sobere vliegervaring met veel slaapuurtjes, want een 12 uur durende commercial is een beetje teveel van het goede.
Tenzij... je er als reiziger zelf ook wat aan hebt natuurlijk. Ik heb geen bezwaar tegen Starbucks koffie met een Dunkin' Donut tijdens de vlucht, of vers gebakken Subway sandwiches met een Coolbest sapje. Ik zou me best kunnen vermaken met Champions League wedstrijden of Lonely Planet reisdocumentaires on-demand op mijn Philips schermpje. Wanneer Google mij gratis internet zou geven of Electronic Arts mij aan boord de laatste games zou laten spelen, deed ik geen oog meer dicht. Tenzij ik een Hästens kussen zou krijgen aangeboden natuurlijk. Na het ontbijt lekker de tandjes poetsen met m'n Jordan tandenborstel en Prodent tandpasta. En Rexona zou zorgen voor frisse oksels voordat ik van boord ga...
Wanneer ik na 12 uur vliegen stinkend en wel in de taxi naar mijn hotel zit, denkt de Maleise taxi-chauffeur ineens dat hij beet heeft. Een kleermaker, een toeristische rondrit, een massage en een dame-van-plezier, alles biedt hij aan. 'Mooi staaltje cross-selling', heb ik hem geantwoord, 'maar nee, bedankt.'
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!