Hier kan geen Internal Branding-traject tegenop. Of toch?
Veel organisaties hebben van nature een bezielde kern van waaruit ze opereren. Vaak gaat het dan om kleinere bedrijven; een winkel, een restaurant of een hotelletje. Ook bij grote bedrijven kom je nog wel tegen dat die oorspronkelijke bedoeling in de makt ook wezenlijk is voor de cultuur van de organisatie. Vaak gaat het dan om bedrijven waar de oprichter(sfamilie) nog zijn stempel drukt.
Je zou misschien wel kunnen zeggen dat Internal Branding van pas komt, bij gebrek aan een bezielde leidersfiguur. Maar zou zo'n figuur ook zijn te creëren? Zeg maar, een Johan Cruijff. Maar dan eentje die je in eigen hand kunt houden?
Fidel Castro creëerde voor Cuba ooit een iconische figuur die wel iets weg had van de historische Ché Guevara, maar de voormalige strijdmakker van Castro groeide in de zorgvuldig geregisseerde verhalen uit tot de ultieme belichaming van alles waar de Cubaanse revolutie voor staat. Ché's portret hangt overal. Mensen moeten zijn verhaal en zijn drijfveren bestuderen. En leven.
CEO Phil Knight creëerde voor Nike ooit een iconische figuur die wel iets weg had van de historische Bill Bowerman, maar de voormalige hardloopcoach en business partner van het eerste uur van Knight, groeide in de zorgvuldig geregisseerde verhalen uit tot de ultieme belichaming van alles waar Nike voor staat. Bowerman's portret hangt overal. Mensen moeten zijn verhaal en zijn drijfveren bestuderen. En leven.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!