Nu is het niet voor het eerst in mijn leven dat ik een interview geef, maar afgelopen weken spanden wel de kroon in mijn mediacarrière. Aanleiding was de lancering van mijn boek MensenHandel. De bevrijding van de loonslaven en de pr daaromheen, die wij gemakshalve maar zelf hebben opgepakt. En dat heb ik geweten.
Het begon net voor mijn wintersportvakantie, toen ik een interview over mijn boek gaf aan een mij goed bekende journaliste van de Financiële Telegraaf. Het stond al even in de planning maar het masterplan dreigde last minute te sneuvelen door de reorganisatie op de redactie en de vele wisselingen van functies daar. Mijn goede relatie met de desbetreffende journaliste heeft me hier gered. Ze deed me een gunst.
Les 1
Onzekerheid hoort nu eenmaal bij ons vak en een mazzeltje moet je ook gegund worden.
De eerste grote buit was binnen. Nog tijdens mijn vakantie gaf ik halverwege de rode piste mijn tweede interview. Aan Metro. Dat alles dankzij ons team in Amsterdam, dat lekker aan het ‘pluggen’ was. We hadden ter onderbouwing van mijn visie die ik in MensenHandel ventileer een onderzoek laten uitvoeren onder werkend Nederland door Ruigrok | NetPanel.
Les 2
Met leuke data in de hand, wek je altijd de interesse van het land.
Het interview in de Telegraaf verscheen de zaterdag voor de lancering, gevolgd door de Metro op maandag. Op de dinsdag stond ik weer in de Telegraaf, nu naar aanleiding van het persbericht dat we rondstuurden met daarin de onderzoeksresultaten. Ditmaal stond er een foto bij die we voor mijn vakantie hadden laten schieten en die het team actief met de redacties deelde.
Les 3
Zorg zelf voor professioneel beeldmateriaal dat vrij van rechten door de media te gebruiken is.
Niet elk medium heeft geld en tijd om een eigen fotograaf langs te sturen. Leuk beeldmateriaal fleurt zo’n artikel wel op en jij krijgt automatisch veel meer aandacht van de nieuwsconsument.
De dagen erna volgden RTL Nieuws, Sprout, Adformatie, Quote, BNR en jawel, ook nog een spread in NRC op de zaterdag ná de lancering. Daarvoor had ik een geanimeerd gesprek bij ons op kantoor van bijna twee uur met een goed ingelezen freelance journaliste van laatstgenoemde titel. Twee dagen later volgde de fotografe die maar liefst vier verschillende scenario’s wilde schieten. Ook daar waren we twee uur zoet mee.
In mijn praatje bij de boeklancering grapte ik tegen de ruim 200 aanwezigen dat ik me nu pas realiseer wat we onze klanten eigenlijk aandoen. Want wat kost dit een tijd. Arme klanten! En dan hoef ik me nog maar beperkt voor te bereiden op de interviews, omdat ik heel goed in de materie zit en vaker met het bijltje heb gehakt. Toch onderschatte ik weer even wat de impact op mijn agenda was, naast alle meetings die ook gewoon doorgingen.
Les 4
Maak tijd vrij en klaag er niet over dat het veel tijd kost.
Het is best uniek als je zo groot wordt uitgemeten in een landelijk dagblad en het is nog steeds ongekend hoeveel mensen dit zien. En als het om credibility gaat: hier is niet tegenop te adverteren.
Tijdens de interviews koos ik er – net zoals in mijn boek – voor om heel open te zijn over wat we in onze organisatie meemaken en hoe ik naar de zaken kijk. Ik denk goed na over wat ik zeggen wil maar zit niet met ‘mijn kernboodschappen’ op een briefje het gesprek te voeren. De kunst is om er echt een gesprek van te maken. Zo mag je ook best vragen terug stellen aan de journalist. Uiteraard kun je in het gesprek wel bijsturen als het naar jouw smaak een kant op gaat die minder aansluiting heeft met jouw verhaal. Openheid creëert vertrouwen. Je wordt zelden door een journalist neergesabeld met zijn of haar vileine pen, als je transparant en eerlijk bent.
Les 5
Een interview blijft een spel.
Hoewel je een gemeenschappelijk doel hebt (een mooi verhaal vertellen), kunnen de belangen uiteenlopen. Zo werd ik op de avond voor de NRC-publicatie nog even door de eindredactie verrast met een nieuwe versie van het artikel vol feitelijke onjuistheden. De redactie vond het nodig om zonder zelf mijn boek gelezen te hebben nog wat zaken zelf in te kleuren die niet klopten. Toen ik hen op de vijf voornaamste onjuistheden wees, gaven ze aan dat ze er maar twee wilden meenemen. Daarop heb ik aangegeven dat ik als geïnterviewde zelf denk ik het beste weet wat wel en niet feitelijk onjuist is. Het gesprek was bovendien opgenomen dus ik nodigde hen uit om het maar even terug te luisteren. Het verhaal werd alsnog keurig aangepast.
Les 6
Laat je nooit piepelen.
Een goede relatie met een journalist is belangrijk maar soms mag je ook je tanden laten zien.
Als je dan al die media-aandacht hebt, vent het dan ook maximaal uit. Want fijn als je live op BNR bent, maar laat het niet aan het toeval over of mensen op dat moment de radio aan hebben staan of niet. Hier komen de sociale media om de hoek kijken. Schroom niet om je publiciteit te delen met je netwerk. Ervoor, tijdens en erna. Jij vindt het ook leuk om iets te lezen, bekijken of beluisteren over een bekende.
Les 7
Weg met die valse bescheidenheid en tetter het van de daken op Twitter, Facebook, LinkedIn of waar je altijd stiekem zit te gluren naar wat anderen durven te delen.
Als gloednieuwe klant bij mezelf, stelde ik het team de geijkte vraag: mooi jongens, al die publiciteit, maar gaan we er nu ook meer boeken door verkopen? Dat valt nog te bezien. PR is vooral een langetermijninstrument, gericht op het vergroten van awareness, legden mijn collega’s mij uit. Trots wapperend met een media coverage overzicht. De tussenstand van ons media offensief leverde een dikke 160.000 euro aan advertentiewaarde op. Schitterend, stort het maar op mijn bankrekening. Dat bleek niet te kunnen. Het was de waarde van alle free publicity als ik deze aandacht bij elkaar had moeten adverteren.
O ja, zo werkt dat in ons vak. Ik was het bijna vergeten.
FOTO: TIM STET
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!