Paniek is ook voetbal

Uh, mijn vrouw, mijn twee kinderen en ik, vier, rekende ik hem voor. Ieder een balletje van 125 gram zeg maar. Ja ja, weet u, ging hij door, Wij houden van de winkeliersvereniging een pleidooi voor minder maar beter vlees. Het loopt namelijk de spuigaten uit. En het is niet alleen de overdaad, het is ook de opdringerigheid waarmee wij optreden. Schijnt. Wij worden steeds meer gezien als aandringers en opdringers.

Beteuterd opende ik mijn tasje, kneep wat op het oog leek op een ons vlees van mijn gehaktbergje af en gaf hem dat terug.
Terwijl hij er zo mee in zijn handen stond, zei hij: Daardoor krijgen wij de schuld van wat er mis is in de consumptiemaatschappij, denk aan obesitas en hartfalen en zo en de financiële crisis natuurlijk. Dat schaadt ons imago als winkeliersvereniging.

We zijn veel te drammerig geweest en hebben veel te vaak de Het Is Iets Meer Mag Dat?-smoes gebruikt. Onze ambitie is om met minder en betere gehakt de kwaliteit van vlees de komende jaren weer zichtbaar te maken.
Dat betekent wel dat we u soms zullen moeten overtuigen om meer geld te steken in een beter balletje. U zou dan bijvoorbeeld kunnen kiezen voor rundergehakt in plaats van half-om-half. En dat u dan dus wat minder vaak een bal op tafel zet.

De groenteman kwam bij ons staan. Hij begon erover dat ik dus niet zomaar twee ons groenten en twee ons fruit moet denken, maar dat wij het meer leren gaan zien als een return on investment. Het had ook nog iets te maken met respect voor mij als consument. Maar hij zei dat met zo’n blij gezicht dat ik dacht dat hij een grapje maakte en ik niet goed luisterde.

De slager zei op fluistertoon: Om het doel van minder gehakt te bereiken, schuwt de winkeliersvereniging zelfs niet de discussie over een gehaktloze woensdag …
Aan het plechtige knikken van de middenstanders kon ik zien dat ze er zelf in geloofden.
Ik hoopte hartstochtelijk dat de crisis snel voorbij zou zijn. Paniek maakt dat mensen hele gekke dingen zeggen.