DPPLR is een Amsterdamse productiemaatschappij van commercials en scripted film dat werd opgericht door drie regisseurs. Sinds 2005 werkt deze relatief kleine groep makers nauw samen met bureaus en voor merken als Defensie, De Efteling, KLM, Robijn, Karwei, Bol.com, en Amnesty International. DPPLR heeft ook verschillende series en korte films geproduceerd en werkt momenteel aan hun eerste speelfilm. De twee nieuwe regisseurs Joris Weerts en Timo Ottevanger werkten al nauw samen met DPPLR en sluiten zich nu definitief aan.
Waarom ben je gaan regisseren?
Ottevanger: ‘Ik ben opgegroeid met theater. Acteren, zingen, dansen. Toen ik 11 jaar oud was kreeg ik de hoofdrol in de Joop van den Ende musical 'Oliver!'. Hoewel spelscènes schaars waren, begon daar mijn liefde voor het acteren. Voor de camera staan was een volgende stap maar al snel merkte ik dat ik er niet altijd gelukkig van werd om rolletjes te spelen in andermans creaties. Als ik zelf de controle had, de regie deed, was ik echt in mijn element en haalde ik de grootste voldoening uit een project.’
Weerts: ‘Ik denk dat ik ben gaan regisseren omdat het therapeutisch werkt, het helpt bij mijn verwerking van het alledaagse. Ik werk erg intuïtief en observerend. Als de jongste uit een Brabants gezin van vijf, was ik die kleuter die met een kleine speelgoedradio rondliep en de soundtrack verzorgde van dat specifieke moment. Als kind was ik degene die tijdens school de vreemdste verhalen vertelde. Ik ben film gaan maken omdat ik die samensmelting van ervaringen en momenten op een uitdagende manier wil vertellen, die blijven hangen. Die specifieke eigenheid en handtekening te blijven verfijnen, waardoor je ook jezelf weer een beetje beter leert kennen.’
Hoe zou je je regiestijl omschrijven?
Ottevanger: ‘Allereerst benader ik al mijn films vrij muzikaal. Niet alleen letterlijk, maar vooral ook qua ritme, dynamiek en het feit dat alles samen communiceert. De flow van de vertelling is bij mij altijd enorm belangrijk. Vooral het geluid speelt hierbij een grote rol. Daarnaast steek ik veel tijd en aandacht in de acteurs. Door mijn eerdere werkervaring kan ik goed en snel communiceren met de acteurs en weet ik vaak het beste in ze naar boven te halen. Ik denk dat ik ook wel een goed oog voor casting heb. Ik zie snel of iemand geschikt en gekwalificeerd is voor een rol. In mijn werk zijn veel sterke vrouwelijke karakters terug te vinden. Zoals in de online serie “Bad Influencer” die ik vorig jaar maakte voor de NPO.’
Weerts: ‘Als iemand anders dit zou moeten omschrijven zou er “grounded supernaturalism” en “darkly comic tone” uitkomen. Ikzelf zou het misschien manisch en introspectief-melancholisch noemen? Een contrastrijke speelsheid met een daadwerkelijke urgentie iets relevants/maatschappelijk over de menselijke conditie te willen blootleggen. Als dat allemaal te zwaar klinkt, denk dan aan een vrolijke videoclip die als contrast stiekem een diepere - soms melancholische - onderlaag bevat die je moet raken.’
Welk werk heeft jou de afgelopen tijd geïnspireerd?
Ottevanger: ‘Voor mij zijn films en series de grootste inspiratiebron, ook voor mijn commercial werk. Ik heb bij commercials de ambitie om een verhaal te vertellen, hoe kort die ook is. Ik zie het als een mini-speelfilm waarbij de boodschap in een notendop alsnog helder over komt. Het afgelopen jaar deed ik vooral wat werk voor sportmerken (zoals Mizuno en Lapierre). Een grote inspiratiebron was daarom “Nike - Don't Run. Race.” Een hele vrije en sensitieve commercial die ontzettend goed in elkaar zit met een hele fijne dynamiek in beeld en geluid.
Weerts: ‘Gewaagder werk. Ik vind namelijk dat Nederlandse commercials door de jaren heen minder gewaagd zijn geworden. Allemaal prachtig gedraaid, maar te vaak zie ik portretjes van mensen die in de camera kijken, een voice-over die zegt dat je ‘sterk, speciaal’ en ‘onafhankelijk’ bent, en je dus bij dit specifiek merk moet aansluiten. Of reclames van een gekke familie die iets verkeerds doet. De vroegere Sire- of Ben-reclames bleven wél hangen vanwege de opvallende keuzes en minder gerecyclede trucjes.’
Je hebt je aangesloten bij DPPLR. Waarom?
Ottevanger: ‘Ik zou, zoetsappig als ik kan zijn, willen zeggen dat DPPLR en ik voor elkáár gekozen hebben. Het is een soort symbiotische relatie, waarbij we beiden van elkaar profiteren. Ik vind het bij DPPLR vooral fijn omdat er ruimte is voor creativiteit. De oprichters zijn drie heel uiteenlopende makers. Dat heeft een positieve uitwerking gehad op de instelling van het bedrijf. Minder bezig zijn met wat we als bedrijf zouden moeten uitstralen en meer op 'wat heeft dit project nodig?'. Meer gericht op de blik van de filmmaker dus. Zo geven ze mij veel vertrouwen.’
Weerts: ‘DPPLR en ik klikte al snel op veel fronten. Maar wat mij vooral aantrok is de keuze dat DPPLR streng kiest om een klein rooster te behouden met diversiteit in stijl en smaak. Daarnaast bieden ze enorm veel ondersteuning en focus om te blijven groeien en ontwikkelen als maker.’
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!