Zonder bezieling geen verhaal

Ik ben dan weliswaar geen professor, maar heb wel al in een heel, heel, heel vroeg stadium het begrip reputatie-architecten gemunt.

Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
adformatie

We hebben er toen bij GGK zelfs een congresje in de Beurs van Berlage aan gewijd.
De gedachte: The image building van de hidden persuaders was verleden tijd en de toekomst aan het bouwen van reputaties.
Het verschil? Heel simpel: Tussen nep en echt.

Het zal wel in de lucht hebben gehangen want ergens in dat tijdsgewricht maakte Professor van Riel naam met: reputatie-management.
Natuurlijk veel doorwrochter dan het geesteskindje van deze eenvoudige copywriter. Maar in essentie hetzelfde.
Toch heeft het er een kleine 25 jaar over gedaan voor de gedachte gemeengoed is geworden.
MVO is een van de voortvloeisels uit dat denken. Wie immers echt een positieve reputatie wil vestigen zal ook echt positief moeten handelen.
Gelukkig heb ik aan de wieg van dat denken mogen werken als tekstschrijver, en soms ghostwriter, voor het toenmalige BSO van Eckart Wintzen.
Een absolute pionier in zowel MVO als duurzaamheid.
Maar Meijer, waarom begin je daar nu over?

Omdat ik in Adfo’s zusje, het blad Communicatie, las dat er een nieuw boek van Prof van Riel is: The Alignment factor.
De gedachte die ik uit het interview in Communicatie distilleer is in zoverre nieuw dat het niet alleen over de communicatie met de buitenwereld gaat, maar ook over de verankering in de binnenwereld van een bedrijf.
En dat dit verder gaat dan de interne communicatie via de liftposter.
Nu zou de professor geen professor zijn als hij hier ook weer niet een heel model van maakt en er een boek aan wijdt.
Maar toch bekruipt me dan een gevoel dat me wel vaker bekruipt als er communicatiewetenschap wordt bedreven.
Met alleen modelletjes kom je er niet. Daar kan een bedrijf 1000 keer mee op de hei gaan zitten, helpen doet het niet.
Want voor externe geloofwaardigheid en intern draagvlak heb je meer nodig dan theorie.

Dat vraagt om bezieling. Niet voor niets gebruikt prof van Riel Eneco als voorbeeld. En waarom werkt het daar?
Omdat er een bezielde CEO zit die z’n nek uitsteekt voor duurzaamheid, die niet zwicht bij tegenwind en daarmee
de organisatie inspireert. Zoals ook een Eckart dat deed, of zij het meer product- dan maatschappij- gedreven, een
vernieuwer als Steve Jobs.
Alle theorietjes ten spijt, het blijft draaien om bezieling en creativiteit.

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie