Nabellen: go or no go?

Elke maand leggen we een PR vraag neer bij drie media-experts.

Deze maand voelen we Ellen Litz (Chef redactie ), Nina de Bruijn () en Erik Raven (Coördinator Binnenland bij ) aan de tand over the way to roll als het aankomt op persbenadering. Is het geijkte nabellen nog wel van deze tijd? En hoe verhoudt zich dit tot de verschillende media?

Hoe word jij doorgaans het meest benaderd door PR specialisten: telefonisch, per e-mail of via social media?
Ellen: "Gelukkig nog steeds per mail. Voor mij de fijnste manier; alles komt op 1 plek binnen en ik kan er in mijn eigen tempo naar kijken. Telefoontjes m.b.t. PR events, lanceringen etc. vind ik erg vervelend. Ik heb vaak geen tijd om mee te schrijven, of meteen te reageren. Verzoeken via Facebook of Instagram vind ik helemaal irritant, omdat ik na een paar dagen echt niet meer weet wat via welk kanaal is binnengekomen. Bezoekjes aan de redactie vind ik leuk, zeker omdat het altijd goed bedoeld is. We hebben alleen niet altijd de tijd om iemand goed te ontvangen en dan wordt het toch allemaal een beetje klungelig en dat is jammer." 

Nina: “Meestal per e-mail of telefoon. Als we via social media een berichtje met een aanvraag ontvangen, dan vragen we het altijd even op de mail te zetten.”

Erik: “Veelal per mail, maar regelmatig ook telefonisch. Het gaat dan vaak om personen of instanties waar al eerder contact mee is geweest. Als er al een bepaalde mate van vertrouwelijkheid is, werkt persoonlijk contact per mail of telefoon juist heel goed.”

Wat is volgens jou de beste weg om iets onder de aandacht te brengen?
Ellen: “Een goed persbericht met link naar high res. beeldmateriaal blijf ik het meest handig vinden. Een leuk pakketje ook, maar mensen, please: hou op met grote dozen sturen met daarin 1 kleine tube, brief of pot. Zonde van de kosten en slecht voor het milieu. Stuur het in een klein doosje, of stuur meerdere dingen tegelijk."

Nina: “Absoluut e-mail. Die wordt iedere dag weggewerkt op een moment dat we er even voor kunnen gaan zitten. Telefoontjes tussendoor zijn eigenlijk maar irritant! Bezoekjes aan de deur zijn prima af en toe, mits aangekondigd. Mijn kantoor is ook mijn huis, dus ik vind het niet echt fijn om overvallen te worden, terwijl ik nog in mijn pyjama loop met een hongerige baby op mijn arm.”

Erik: “Vanuit het ANP bekeken blijft een kort en helder geschreven persbericht, gericht aan de nieuwsdienst, de beste manier om iets onder de aandacht te brengen. Dergelijke berichten kunnen door de redactie in één oogopslag worden beoordeeld op nieuwswaarde. Daarna volgt onmiddellijke berichtgeving of plaatsing op de agenda, waardoor wij er op een later tijdstip over kunnen berichten.”

Heb je nog tips voor de PR specialist?
Ellen: “Vooral NIET nabellen. Niets irritanter dan PR types die nabellen of je het product of persbericht hebt ontvangen en dan de meest irritante vraag; ga je er wat mee doen en zo ja, wat en wanneer? Je bent niet de enige die belt en het is niet ons werk om jou op de hoogte te stellen van óf en wanneer we jouw product gaan plaatsen. PR werkt het beste wanneer je een goede band met iemand opbouwt, eerlijk en open bent en niet pusherig bent.”

Nina: ”Even heel kort door de bocht: bel niet. Ik heb zo’n 15 nummers in mijn telefoon staan onder ‘niet opnemen’. Dit klinkt misschien bijdehand, maar als je iets van ons wilt is mailen echt veel fijner, dan worden we er niet door overvallen en kunnen we er even rustig naar kijken. En je hoort 100% zeker van ons als we geïnteresseerd zijn!”

Erik: “Beste tip blijft het aanknopen en onderhouden van goed persoonlijk contact tussen PR en journalistiek. Kunst is om dat contact zo zuiver en eerlijk mogelijk te houden. Het kan heel goed voorkomen dat een journalist bepaalde informatie niet gebruikt, omdat deze bijvoorbeeld te gekleurd is. Dat moet onderling uitgesproken kunnen worden, zodat er bij een volgende gelegenheid geen beletsel is om opnieuw contact op te nemen.”

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →