Carl Rohde stuurt al enige tijd jongeren de straat op om uit te vinden wat er leeft onder hun leeftijdgenoten, maar sinds kort doet hij dat ook met 50-plussers. In het Tijdschrift voor Marketing van februari presenteert hij enkele inzichten uit de 50+ Cool Hunt.
Wat we natuurlijk al lang weten is dat vijftigplussers niet meer met Zeeuwse babbelaars achter de sanseveria’s op de kleinkinderen zitten te wachten. Al houden ze onverminderd van die kleinkinderen, en vormen ze vaak de eerste reden waarom men gaat e-mailen. Toch frappeerde de uitkomsten van de 50+ Cool Hunt door het bovenmodaal krachtige elan waarmee vijftigplussers van nu in de wereld staan. Nergens maar dan ook nergens het gevoel van op weg te zijn naar de welverdiende rust van de oude dag. Dat vormt haast het ultieme schrikbeeld (nb: het gaat hier wel om de groep 50-65) .Er is een krachtige besef dat het leven nog lang, heel lang doorgaat.
Aan het begin van de Tweede Helft ervaren veel vijftigplussers dat het leven gewoon te kort is geworden voor slechte wijn. Dat kan zich voor welgestelde vijftigplussers vertalen in de aanschaf van een media-innovatieve slaapkamer of een wellness badkamer. Voor degenen met een meer bescheiden beurs betekent het een simpeler verwenmoment, dat wel altijd welbewust gekozen is en in het teken staat van kwaliteit. Een behandeling bij Yves Rocher. Goed uit eten gaan met vrienden. Een inspirerend blad kopen. Ongeacht de beurs herkennen alle vijftigplussers zich in het streven en verlangen naar echte kwaliteit.
Tien jaar geleden, toen we ons voor het eerst marketingbewust werden van de komende golf senioren, zoals we ze toen vlot gingen noemen, sprak men nog al eens de verwachting uit dat die nieuwe generatie senioren definitief het puritanisme en calvinisme voorbij zouden gaan en echt hard zouden gaan consumeren: van het onbescheiden omhelzen van de duurste A-merken tot en met wereldwijd cruisetochten maken. Dat gebeurt inderdaad, maar zeker niet op de schaal die men verwachtte.
Vijftigplussers zijn nu eenmaal het stereotiepe voorbij. Voor de modalen geldt dat een reisje naar een grote Europese stad nog steeds boeiend is, maar er moet wel een bijzondere insteek, een zekere diepgang aan toegevoegd worden.
Aan de cool hunters van het Europese jongerenproject wordt geregeld gevraagd of ze hun ijskast willen openen en fotograferen. Geen probleem bij de jongeren. Vijftigplussers doen dat echter niet. ‘Dat is privé’, of ‘Dat is me te marketing-achtig.’ Al met al zijn ze kritischer dan jongeren en ergeren ze zich ook veel sterker aan in hun ogen onoprechte claims in reclamecampagnes.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!