Kodak: De weg naar de ondergang van een groot merk

Waarom vallen veel bedrijven toch in de valkuil waar andere bedrijven ook in zijn gevallen? Waarom blijft de geschiedenis zich toch zo vaak herhalen?. Een start-up wordt vaak gezien als hip en happening. Dat wordt versterkt als er een controversiële pionier aan het roer staat, denk aan media darlings, zoals Steve Jobs en Richard Branson. Zij zijn de rock & roll van het bedrijfsleven. Zij brengen innovatie, hebben een visie en zijn niet bang om hun mening te verkondigen, hoe controversieel die ook mag zijn.

Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
adformatie

Dan hebben we de meer volwassen merken, de bedrijven met een stevige reputatie en hun producten zijn bekende namen. Deze marktleiders wijzen nog steeds de weg in innovatie, verleiden early adopters met hun (vaak) duurdere producten, maar hun marktpositie is zodanig, dat het publiek meer dan bereid is er een beetje extra voor te betalen. Ze zijn de gevestigde artiest, nog steeds in staat een nummer 1 hit te scoren, maar worden ook zo nu en dan overtroffen door de rock & roll groep. Als een bedrijf daar onvoldoende op anticipeert, begint hier de neerwaartse spiraal.

Meestal volgt dan een reorganisatie en hier worden de veel voorkomende fouten gemaakt. Vaak uit wanhoop worden de verkoopteams gedwongen overdreven agressief en inventief op te treden om de (niet zelden onrealistische) doelstellingen van het senior management te halen. En daarbij kiezen ze vaak net de verkeerde partijen in de markt om hun nieuwe assortiment te verkopen. Toen Kodak digitale camera's bij Kruitvat begon te verkopen, waar ze in grote stapels in een hoek van de winkels werden aangeprezen met een groot handgeschreven bord met 'aanbieding' er op, zette het bedrijf een duidelijke stap in de verkeerde richting. Even later herhaalde ze deze deal met Albert Heijn en dat maakte het alleen maar erger. Dit respectabele merk dat ooit zijn naam zag prijken boven het merendeel van de fotoshops wereldwijd, werd vanaf dat moment een 'weggooi' product. En zo begon de perceptie van de consument te veranderen. Die kon niet langer de digitale camera van zijn keuze vinden in het assortiment van Kodak. Concurrenten zoals Canon, Nikon en vele anderen waren Kodak op alle fronten te slim af. Kodak bleek niet in staat de nodige stappen te nemen om zijn zeer gerenommeerde merk te beschermen en nu hebben ze verloren.

De oprichter George Eastman was een gepassioneerde leider en de drijver van innovatie in zijn bedrijf. Maar hij staat al een hele poos niet meer het roer van Kodak en de tweede/derde generatie managers hebben absoluut geen band met het bedrijf en de oprichter. Hun beslissingen zijn puur gebaseerd op getallen, zonder de visie of de emotionele band die een oprichter heeft met het bedrijf en die altijd meespelen bij het nemen van beslissingen. Er wordt onzorgvuldig omgegaan met het merk en de concurrentie grijpt de kans en verovert de markt. En zo is de cirkel weer rond en zien wij een zeer bekend merk langzaam sterven. Een merk dat zo bekend is, dat ze in Amerika niet praten over foto's maken, maar over een 'Kodak-moment'. Het is niet voor niets dat de naam Kodak door de jaren heen voorkomt in talloze pop songs.

Maar zoals we weten, dit is eerder gebeurd. Denk aan: PanAm, Datsun, Akai, Sabena, Fokker, etc. etc! Er komt een moment waarop het scoren van een nummer 1 hit lang geleden is en de rock & roll crowd de markt heeft overgenomen en nu de 'gevestigde orde' is. Ook zij zullen op een dag worden geconfronteerd met dit moment en het is aan hen om te komen met een vernieuwing die lean and mean is, maar ook trouw blijft aan het merk en de marktpositie.

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie