De introductie van de nieuwe filiaalmanager van Albert Heijn maakt me echt boos en diep verdrietig. Ik ben geen BH-verbrandende feministe; ik waardeer de verschillen tussen man en vrouw. Maar ik word heel boos als we zelfs in onze communicatie vooroordelen gaan bevestigen die we al decennia proberen te doorbreken.
Ik weet na het zien van het filmpje hoe het gezin van deze nieuwe filiaalmanager eruitziet, wat haar kinderen zeggen, welke hobby’s zij heeft, ik weet haar voornaam en de gewoontes van hun huisdieren. Maar ik heb geen enkel flauw idee waarom deze manager nu echt laat zien dat zij het werk voor Albert Heijn goed doet.
Ja, het is een vrouw. Dus weten we ineens alles over haar privéleven en haar worstelingen daarin, maar geen zak over haar werk. Ik wist tot voor kort niet beter dan dat Meneer van Dalen een beetje knullige aardige filiaalmanager was die rond zijn winkel stuiterde. Het meest persoonlijke wat ik ooit van hem heb geleerd is dat hij tegenwoordig een baard heeft. Zijn voornaam heb ik nooit mee gekregen.
Dan het ergste. De partner van onze nieuwe filiaalmanager is een luie flikker die liever pizza bakt dan gezond kookt voor de kids. Serieus??? Albert Heijn promoot duurzaam maar dat is dus plat te slaan tot een pizza van papa. Dus we willen graag gelijkheid tussen mannen en vrouwen. En dan gaat de vrouw werken en dan moet ze thuis het gezin managen, koken en borstelt de man ondertussen de poes met zijn tandenborstel.
Dat is dus het beeld van emancipatie volgens één van de grootste supermarkten van Nederland. Ik vind het een dieptepunt in onze emancipatie van vrouwen maar vooral (!) van mannen. Het is al eigenlijk treurig dat ik als vrouw hier boos over word, ik hoop dat mannen er boos over worden.
Ja, mijn vriend en ik werken allebei fulltime en ja we managen een samengesteld gezin. En ja, we vinden elkaar leuk en hebben onze eigen hobby’s. Maar als ik mijzelf pitch bij een nieuwe opdrachtgever is dat niet de opening van mijn pitch. Dan gaat het over mijn kwaliteiten als adviseur en trainer. Over mijn werk, en dat hele privéplaatje volgt daarna (mits ik de opdrachtgever prettig genoeg vind om het te delen).
Superleuk idee dat AH zijn nieuwe filiaalmanager met film en taart voorstelt. Goed idee dat het een jonge vrouw is. Hulde alom. Maar had haar niet voorgesteld als een soort excuusmama die in al haar knulligheid ook nog werkt en bijna overspannen raakt tussen haar yoga en haar poespoetsende man.
Waarom hebben ze niet een filmpje gemaakt hoe zij begon als onwennige puber op de versafdeling met dat ongemakkelijke hoedje op? Hoe ze later als teamleider voor het eerst een collega coachte en daarna haar carrière verder vervolgde. Dan had ik een beeld van haar gekregen als filiaalmanager en de kwaliteiten die de AH daarin belangrijk vindt. Nu weet ik niets over deze werkende vrouw op een zogenaamde topfunctie.
Ok, ik mag niet oordelen op basis van één filmpje. Ik wacht met smart op deel 2.
Jammer want daar is dit platform volgens mij niet voor bedoeld.