In de Van Dale staat ‘onbetaald werk’ direct achter ‘vrijwilligerswerk’. Maar bij vrijwilligerswerk denk ik niet aan een introductiecampagne van een nieuwe wurghypotheek of aan een activatieconcept voor een kledingmerk waarvan de goederen nog steeds worden vervaardigd door kinderhandjes in het verre oosten.
Bij vrijwilligerswerk denk ik aan het opknappen van een kinderboerderij, het schoonmaken van het schoolplein van je kinderen of kleding inzamelen voor Zambia.
Ik begrijp dat nul euro tarief dan ook niet. Geeft het onbetaald werken aan een nieuwe loterij dan echt meer voldoening dan het onbetaald begeleiden van een lagere school klasje naar Artis? Levert gratis zweten voor een biermerk je meer karma-points op dan theedrinken met je tante die net weduwe is geworden?
En houd op met onbetaald werk te rechtvaardigen als een investering voor de toekomst. Het enige waar je in investeert is in een cultuur die nog meer en nog vaker onbetaalde arbeid eist.
Het is me de afgelopen tijd regelmatig gevraagd om onbetaald mee te werken aan een pitch. Waarbij me dan wel een rijkelijke vergoeding in het vooruitzicht werd gesteld bij het winnen van de opdracht. Aan zo’n constructie weiger ik mee te werken. Om bureaus tegemoet te komen, bied ik ze wel een korting aan. Als het bureau de pitch verliest, hoeven ze me maar 70% te betalen. En bij winst stuur ik een factuur van 130%.
Een keertje gratis meewerken aan een campagne voor een charitatieve instelling kan ik me nog voorstellen, maar voor al het andere onbetaalde werk hoef je mij niet te bellen. In plaats daarvan rij ik liever naar mijn omaatje in Zeeland om een hele middag met haar te rummikubben. Wie rijdt er met me mee?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!