Ikea tegen singles: slippertje of policy?

De communicatie is weliswaar voor sommigen onder ons soms wat al te je, jij & jouw, maar hoe dan ook toegankelijk en op een of andere manier kunnen we het wel hebben van zo'n bedrijf uit het maatschappelijk gelijkgeschakelde Zweden. Ho, zeiden we gelijkgeschakeld? Wat heeft dan plots een woedende post op The Huffington Post te betekenen: Ikea seemingly hates single people?

Ikea is al heel lang een merk- en marketingcase zoals er maar weinig zijn. Het doet alles goed op alle fronten. Het heeft de wereld veroverd met z'n blauwe dozen, waar de uitgekiende routing je gegarandeerd aan de kassa iets laat afrekenen waaraan je in de verste verten niet dacht toen je erheen reed. Het concept was van meet af aan briljant en we hebben er werkelijk met z'n allen - ontken het maar niet - gebruik van gemaakt. Van studenten en startende stelletjes tot gezinsuitbreiders en ZZP'ers. En wat te denken van al die gescheiden mannen, die razendsnel hun vluchtflatje hebben kunnen inrichten dankzij dit Zweedse wonder van voordeel en gemak.

Vooral met die laatste groep in je hoofd valt deze post in The Huffington Post ineens extra op. Een juist single geworden man ziet tot z'n verbijstering in de bouwinstructie #039;n twee bent dan alleen">de sterke suggestie dat Ikea liever hebt dat je met z'n twee bent dan alleen.

Dat is even schrikken. Dat lekker vlot pratende bedrijf uit die zo tolerante en geëmancipeerde Zweede maatschappij adviseert je vooral niet in je eentje met de planken en schroefjes aan de slag te gaan.

Nu is Ikea typisch zo'n bedrijf dat over elk detail nadenkt, dus het is nauwelijks voor te stellen dat ze die gebruiksaanwijzing per ongeluk zo hebben ingericht. Wat zit daar achter? De erkenning dat het toch niet zo simpel is om zo'n plat pakket in de juiste 3-dimensionale vorm te krijgen, zoals wij allemaal al lang en breed weten? Een negatief advies voor lekker alleen wonen? Iets religieus, qua dat er vermenigvuldigd moet blijven worden? Het zal het allemaal niet zijn. Maar wat dan wel?

Wat mij intrigeert is dat een bedrijf annex merk dat zo zorgvuldig zijn identiteit bewaakt en cultiveert plots zo'n merkwaardige opstelling laat zien in een gebruiksaanwijzing. Het zal waarschijnlijk goed bedoeld zijn, maar dan is het op z'n minst in de executie misgegaan.

Een ramp is het nog niet, maar The Huffington Post wordt bijzonder goed gelezen en reken er maar op dat deze pissed-off post z'n weg wel weet te vinden in de social media. Ikea kan best wel iets hebben; het ijzersterke imago zal hierdoor niet direct zwaar bezoedeld raken. Maar Ikea is niet dom en absoluut social media savvy genoeg om te weten dat een enkele tweet van een ongelukkige single al genoeg kan zijn om de eerste stoelpoot onder een merk vandaan te zagen. Dus ik ben benieuwd hoe het zit. Wie het weet mag het me zeggen. Ikea voorop.

(Deze post werd geschreven op een Jules bureaustoel)