Sinterklaas wie kent ‘m niet. Sinterklaas, Sinterklaas en natuurlijk Zwarte Piet. Zong Henk Westbroek al jaren geleden. We kennen de Sint allemaal. Hij boezemt angst in bij kleine kinderen en brengt een lach op het gezicht van de winkelier. Afgelopen week nog hoorde ik Willem Vermeend zeggen dat hij ondanks de economische crisis verwacht dat de Sinterklaas inkopen op peil zullen blijven. De Sint is daarmee een economische factor van formaat. Vorig jaar nog zorgde hij zijn eentje voor een extra kassa omzet van bijna een half miljard euro.
Volgens Wiki gaan de vroegste historische herinneringen naar Sinterklaas terug naar 1427. Toen al werden in de Sint-Nicolaaskerk in Utrecht schoenen gezet op 5 december de pakjesavond. Rijke Utrechters legden wat in de schoenen en de opbrengst werd vervolgens verdeeld onder de armen op 6 december, de officiële sterfdag van de Heilige Nicolaas.
Sinterklaas is een ongelofelijk staaltje van make believe. Om mee te beginnen, belooft Sinterklaas ons een avondje familie gezelligheid. Wie wil dat nou niet. Hoewel kinderen overal tegelijk klazen zien, op de brommer, toeterend in de auto met lachende pieten en natuurlijk op zijn paard houdt het geloof stand. De angst voor Piet en de hoop op pakjes helpen daarbij een handje. Kinderen willen zelfs geloven dat de Sint met een paard over het dak rijdt en pakjes door de schoorsteen gooit.
Goed beschouwd een belachelijk idee. Maar de ouders zitten, met de belofte van een gezellig familiefeest in het vooruitzicht, in het complot en houden daarom het geheim zo lang mogelijk in stand. "Geloven jouw kinderen nog" is een veelgestelde vraag in deze tijden. Als je een jaar of acht bent kom je er achter dat je al die jaren bedonderd bent. Maar toch verdwijnt daarmee niet de liefde voor Sinterklaas. Dat zou ook onhandig zijn, want meedoen wordt beloond met pakjes, aandacht en gezelligheid.
Mensen nemen zelfs de moeite om speciaal voor jou een gedichtje te rijmen, hoeveel aandacht wil je hebben. Slecht gedrag wordt bestraft, de roe en het zout liggen klaar voor al diegenen die het spel willen bederven en daarmee de pakjes buiten het zicht brengen. Nog maar niet te spreken over het nare idee dat je in een zak wordt afgevoerd naar Spanje.
De Sint is consistent. De rode mijter, de witte baard, de schimmel en zijn staf zijn al honderd jaar hetzelfde. Vraag iemand ouder dan zes jaar om een tekening te maken van de Sint en hij beeldt hem feilloos uit. Zou dat ook mogelijk zijn wanneer de Sint elke twee jaar een ander hoedje zou dragen?
De Sint werkt aan zijn bekendheid via Facebook en Twitter en is ook op de TV een graag geziene gast. En hoewel de Sint lang niet overal zelf de regie op na houdt, is het verhaal toch vrijwel overal hetzelfde. Dat kan ook niet anders want het = verhaal is voor iedereen begrijpelijk, helder en reproduceerbaar.
Zelfs de liedjes gaan al eeuwen mee en zijn de we die zat? Nee hoor. We kennen ze door ze jaar op jaar te herhalen allemaal uit ons hoofd. Sterker, elk jaar worden diezelfde liedjes verrijkt met nieuwe eigen emoties. Mooier wordt het echt niet.
Niks niet elke drie jaar een nieuwe jingle. Sinterklaas is er ook altijd als we hem verwachten. 5 december. Dat is de dag waarop het allemaal gebeurt. Daarin ben ik in ieder geval nog nooit teleurgesteld. En als ik niet stout ben geweest, dan levert de Sint op tijd. Aan het eind van de dag wordt er op de deur gebonst. Waarna er een onschuldig kijkend familielid meestal buiten adem aan de andere kant het huis binnensluipt.
De mand met pakjes staat voor de deur, het feest kan beginnen. De belofte, het verhaal, consistentie, voorspelbaarheid, herhaling, loyaliteit, alles zit er in, maar je moet er natuurlijk wel in geloven.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!