Een stervende man neemt een gesprek op met z’n taperecorder. Hij vertelt zijn zoon, die hij al jaren niet meer gesproken heeft, dat hij van hem houdt. Het is het laatste dat zijn zoon van zijn vader zal horen. Dan volgt de pay-off: ‘You can rely on Maxell tapes’. Het is een subliem voorbeeld van ‘sadvertising’: reclame die inspeelt op negatieve emoties.
De commercial is echter nooit gemaakt, want de klant durfde het niet aan. En dat lijkt typerend te zijn voor de houding van veel adverteerders. Ze zijn bang hun merk te associëren met de ‘verkeerde’ gevoelens en kiezen liever voor een veilig happy end. Daarmee laten ze kansen liggen.
Een recent onderzoek van Pulse, een instituut van McCann-Erickson, wijst uit dat ‘verdrietige’ commercials hoog scoren op likeability. Bovendien beklijven ze vaak beter dan de veelal oppervlakkige vrolijke filmpjes. Kortom, sadvertising spreekt de consument wel degelijk aan. Verdriet en triestheid kunnen heel mooi zijn. Het wordt tijd dat adverteerders daar achter komen.
Bron: Admap
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Abonneer nu