Tijdens het interview in The Wolfhound, een Ierse pub in Haarlem, beginnen de ogen van Anne-Lotte Paymans te stralen zodra het gesprek op muziek komt. Daar ligt haar hart. Tot voor kort werkte Paymans nog als merkadviseur bij Schiphol maar verruilde ze haar vaste baan voor een toekomst vol muziek, optredens en een nieuw professioneel avontuur.
Acht jaar lang was Paymans het creatieve brein achter campagnes, speeches en concepten binnen de afdeling Corporate Affairs. ‘Bij Schiphol deed ik het werk dat normaal bij een reclamebureau ligt. Van tekst tot beeld – ik kon er alles in kwijt. Maar het is tijd voor een nieuw hoofdstuk.’
Die liefde voor muziek is geen bevlieging. Al sinds haar negende speelt ze gitaar en zingt ze voor wie het maar wil horen. Eerst vooral voor vrienden en familie, later voor een groter publiek. Hoe dat begon? ‘David – al 25 jaar mijn grote liefde – en ik zijn gek op kastelen en muziek. Ik hou van cabareteske liedjes, hij van metalmuziek. Hij was zelfs bassist in een heavy metal band. Tijdens autoritten met de radio op tien zong hij ineens Boudewijn de Groot mee. Bleek: hij kon écht zingen. En onze stemmen bleken geweldig samen te klinken’, vertelt ze.
In 2003, tijdens een vakantie kastelen bezichtigen in Ierland kreeg die muzikale klik een onverwachte impuls. Paymans: ‘Een barman vroeg of we plek wilden maken voor muzikanten. Even later zat de hele pub vol. Ineens kreeg ik een gitaar in mijn handen gedrukt – en ben ik gewoon gaan zingen. Dat was een kantelpunt. Ik wist: dit is wat ik wil doen.’
Sindsdien staat het stel op het podium onder de naam Boxin’ the Vox. Paymans legt uit: 'Onze naam komt van ‘Boxin’ the Fox’, een Ierse uitdrukking over arme kinderen die appels moesten stelen uit de boomgaarden van de rijken, concurrenten van de vossen dus. Wij ‘stelen’ liedjes van de Ieren – nu stelen we harten met onze eigen nummers, haha.’
Wat begon met spontane jamsessies in kroegen, groeide uit tot een muzikale reis langs pubs, theaterpodia en festivals in Nederland, Zweden, Denemarken en Bretagne. ‘Elk weekend hebben we gemiddeld drie optredens. Alles organiseren we zelf. En wat we verdienen, investeren we weer in de muziek. Toch benadrukt Paymans dat het muzikale pad geen commerciële route hoeft te zijn. ‘We willen het leuk houden. Het is onze passie. Maar wie weet ga ik iets anders doen binnen de muziek of in de sport of iets totaal anders. Waarschijnlijk ga ik niet terug naar de bureauwereld en ga je mij ook niet meer zien bij een corporate.'
Het is duidelijk dat de toekomst voor Paymans nog niet helemaal is uitgestippeld, maar de richting is duidelijk: het hart volgen. 'Ik wil weer eens iets heel anders en wil blijven spelen, zingen, verhalen vertellen, mensen blij maken.'
Elke eerste donderdag van de maand is Paymans in ieder geval live te bewonderen in The Wolfhound. En afgaand op haar aanstekelijke enthousiasme is één ding zeker: ze is nog lang niet uitgespeeld.
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Abonneer nu