In Memoriam Mark Cunningham: An Englishman in Amsterdam

Tekst: Wim Ubachs

Het is 1991. Samen met de uit Engeland afkomstige Mark Cunningham vorm ik de directie van Saatchi & Saatchi Nederland. We zijn nog maar net aangesteld of dreigen onze grootste klant Rabobank te verliezen. Rabobank heeft een competitie uitgeschreven tussen vier bureaus: Publicis, FHV, Ara en Saatchi. Wij zitten in een moeilijke positie. Als een klant heeft besloten te gaan shoppen, is de kans bijzonder klein dat dan het huidige bureau wint. Mark formuleert het als volgt: We have a snowball’s chance in hell. Verliezen we het account dan is het over en uit voor Saatchi.

Mark bedenkt een strategie die op zich heel eenvoudig is, maar die uiterst effectief blijkt te zijn. Jullie willen weg bij Saatchi? Naar een nieuw bureau? May I introduce you to the New Saatchi & Saatchi? Want intussen heeft het bureau de nodige versterking aan boord gehaald. We winnen de pitch glansrijk. Herman Wijffels, bestuursvoorzitter van Rabobank, belt persoonlijk met Mark om het goede nieuws te vertellen: ‘Rabobank has choosen for the New Saatchi & Saatchi.’

De strategie heeft gewerkt. Het is niet alleen de start van een succesvolle samenwerking tussen ons beiden, maar tevens het begin van een vriendschap die voortduurt nadat we alle twee het bureau hebben verlaten.

Mark Cunningham, daar is er geen tweede van. Hij is op en top Brits, maar heeft ook iets Aziatisch. Zijn vader blijkt half Japans. Hij is onverstoorbaar op een aangename manier. Altijd positief. En altijd onberispelijk en stijlvol gekleed: Prada, Gucci, Hermès. Mark doet het niet met minder. Een Dunhill in de ene, een gin-tonic in de andere hand. Het is beetje alsof ie zo uit een strip is gestapt:
The adventures of Mark Cunningham. An Englishman in Amsterdam.

We blijven elkaar zien. Op feestjes, op vakanties, op zijn huwelijk ben ik zijn getuige. De laatste twee jaar spreken we elkaar zo nu en dan tijdens een woensdagmiddaglunch. Hoewel Mark allesbehalve een gezondheidsfreak was, om maar een understatement te gebruiken, kwam zijn overlijden voor mij toch als een totale shock, met elke dag nog een kleine naschok.

We zullen je missen Mark, als de liefste, meest welkome expat die Amsterdam ooit heeft gekend.

Thanks Mark, for being my friend.

Wim Ubachs