Oktober 2025. Schiphol onthult een nieuwe visuele identiteit. Binnen een dag barst de storm los. Te saai. Te generiek. Geen karakter. De designwereld heeft gesproken: dit logo deugt niet. Maar niemand heeft het over het enige dat ertoe doet.
Waar veel mensen het over hebben
Een logo. Een gestileerd vliegtuigsymbool dat vloeiender oogt dan zijn voorganger. Minder scherp, meer afgerond. Designblogs halen hun schouders op. "Corporate." "Uitwisselbaar." "Zonde van het budget." De kritiek richt zich op esthetiek. Is het mooi? Heeft het karakter? Past het bij de merkidentiteit? Alsof Schiphol een lifestyle brand is dat cool moet zijn op Instagram.
Wat Schiphol zegt
Rust. Duidelijkheid. Wayfinding. Een compleet systeem van typografie, kleur, fotografie en beweging. Ontwikkeld om operationele chaos te bestrijden. Om reizigers door een van Europa's drukste luchthavens te loodsen zonder stress. Het logo? Een onderdeel. Eén element in een groter geheel dat moet functioneren in een omgeving waar jaarlijks tientallen miljoenen mensen doorheen stromen, vaak gehaast, vaak gestrest, vaak in een taal die niet de hunne is.
De werkelijke vraag
Hier is wat weinigen vragen: werkt het?
Helpt het nieuwe systeem reizigers sneller hun gate te vinden? Vermindert het de drukte bij informatiepunten? Maakt het de operatie efficiënter? Dat zijn de maatstaven. Niet of het logo "spannend" genoeg is voor een designjury. Schiphol is geen galerie. Het is infrastructuur. Kritisch, complex, operationeel. De visuele identiteit is geen kunstwerk maar een werktuig. En werktuigen beoordeel je op functie, niet op vorm.
Smaak is irrelevant
Deze discussie illustreert een groter probleem: we hebben het debat over design gekaapt en vervangen door smaakpolitie. Iedereen heeft een mening over logo's. Niemand vraagt naar de briefing, de context, de implementatie, de resultaten. Het is makkelijk om een logo lelijk te vinden. Het is moeilijker om te begrijpen waarom een organisatie als Schiphol, na jaren van operationele problemen, kiest voor een visueel systeem dat rust en duidelijkheid belooft. En het is nog moeilijker om te erkennen dat jouw esthetische voorkeur daar volstrekt irrelevant voor is.
De norm
Als Schiphol over twee jaar minder vertragingen heeft, minder gestreste reizigers en betere operationele cijfers, dan was deze rebranding een succes. Ongeacht wat designblogs ervan vinden.
En als dat niet gebeurt? Dan was het inderdaad een mislukking. Maar niet omdat het logo saai is. Dus stop met zeuren over dat logo. En oordeel pas als je een paar keer op de luchthaven geweest bent de komende jaren.
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Abonneer nuGeweldig inzicht Jos! Ver voorbij het subjectieve mooi en lelijk zijn andere, objectieve meetpunten van belang. Dat heb je raak beschreven, dank daarvoor.
Zodra deze discussie de kant op gaat van nuttigheid, dan had het geld beter aan andere dingen besteed kunnen worden, want zeg nou eerlijk : slaat de luchthaven nieuwe wegen in, verwachten we merkextensies, was er sprake van een ernstig verouderde uitstraling, inconsistentie, vervelende onduidelijkheden waar reizigers de dupe van waren en die opgelost moeten worden? Voorzienbare fusies en overnames waarop met een zekere merkrevitalisatie moet worden aangelopen, problemen met reputatie en negatieve associaties waarvoor in de oplossing de visuele merkidentiteit in de weg zit? Voor zover het welkom van een vriendelijke cirkel op de vertrekhal en de rationeel onlogische toevoeging van bestemming AMS als besluit daarin het verschil zouden kunnen maken : zullen we de discussie verleggen naar een vergelijking met voorbeelden waar iets dergelijks een succes was, weinig uitmaakte, volledig de plank missloeg?