Sinterklaas bestaat wel!

Met Sinterklaas is het als met 9/11, de goal van Van Basten, de landing op de maan of de moord op JFK: je weet nog precies waar je was toen het gebeurde. Ik liep naar huis van school over de Amsterdamse Nieuwmarkt, toen mijn buurmeisje zei: Sinterklaas bestaat niet. Nog voel ik elk woord tot in het diepst van mijn wezen. Ik weet nog wat voor weer het was (licht bewolkt, 12 graden), hoe het rook (ah, de geur van grachtenwater) en wat ik droeg. Aan mijn grote broer de taak om het tragische nieuws te bevestigen.
Sinterklaas bestaat niet!

Ik las in NRC dat steeds meer ouders besluiten om hun kinderen niet voor te liegen. Dat doen ze onder invloed van opvoedinfluencers, want influencers heb je in alle soorten en maten. Ik citeer de krant (en hoop dat het klopt): ‘De kinderen van Anouk van der Lucht, van 5 en 8 jaar oud, gaan naar de intocht, zetten hun schoen en vieren pakjesavond. Maar ze weten: Sinterklaas bestaat niet. Van der Lucht wil ‘voorleven’ wat ze belangrijk vindt, zoals ‘eerlijk zijn.’

Deze Van der Lucht – u zag ‘m al aankomen - is pedagoog en opvoedcoach. Geloof me, een effectiever medicijn tegen een gelukkige jeugd bestaat er niet. Kinderen van pedagogen zouden, liefst voor hun tweede levensjaar, bij hun ouders weggehaald moeten worden om op te groeien in een liefdevol gezin zonder verdere pretenties. Als je als kind onbezorgd volwassen wil worden, blijf dan heel, heel erg ver uit de buurt van pedagogen. Ze laten allerlei enge theorieën op je los die ze tijdens hun studie hebben opgedaan, maar die over een jaar of tien - voortschrijdend wetenschappelijk inzicht - funest blijken voor je karakterontwikkeling. Als kind van een pedagoog ben je als een willig proefkonijn in een experiment met zeer onzekere afloop.
Succes!

Nog zo een, in hetzelfde artikel. Paula Groenendijk uit Leiden. ‘Ze weet nog goed dat haar tweejarige dochter ‘panisch’ werd toen ze Sinterklaas zag. Hij kwam langs op de crèche van Groenendijks werk. Toen bedacht ze: de volgende keer mag ze gewoon meekijken als ‘Sinterklaas’ zich verkleedt.’
Getverdemme!

Het gaat me niet om het verdwijnen van de traditie. Ik heb me er allang bij neergelegd dat premier Jette hier over een jaar of vijf een kalkoen gratie verleent. Laten we dat nu al in het regeerakkoord opnemen. Zo’n twintig jaar terug waren stompzinnige tradities als Valentijnsdag en Halloween nog non-existent in Nederland. Waren we toen minder gelukkig?

En nu verdwijnt - waar we bij staan - de Sint steeds meer uit het straatbeeld. Op afstand gezet door dat impotente aftreksel (pun not intended) dat zich Kerstman noemt en - zoals iedereen weet - gewoon platte merch van Coca Cola is. Nog even en Black Friday is een Nationale Feestdag!
Maar daar hoor je die pipo’s van extreemrechts niet over.

Waar het mij om gaat is die weeë misvatting dat opvoeden hetzelfde is als je kind tegen alles beschermen. Tegen een simpel NEE, tegen kapotte knieën, tegen examenstress, tegen gewoon niet mee kunnen komen op school, tegen even niet zo lekker in je vel zitten, tegen lawaai, tegen het leven, tegen het pokkenprikje.
Au..tjes!

Of je nu beschermd, betutteld, bevaderd of bemoederd wordt: die trauma’s komen toch wel. Wat dacht u van een opvoedtrauma?!
Het is juist goed om te horen dat je ouders, je broers en zussen, ooms en tantes, de juf (of de meester), ja dat werkelijk IEDEREEN je vier, vijf jaar lang keihard heeft voorgelogen.
NRC citeert ook Universitair hoofddocent Rianne Kok, die onderzoek doet naar liegen door ouders. ‘Een op de vijf kinderen zegt: ik heb getwijfeld of ik grote mensen nog wel kan vertrouwen, maar niet langdurig.’
Niet langdurig? Hoe weet zo’n kind dat nou? Ze zijn er nog maar net! Wel langdurig. Levenslang. Wantrouwen die medemens. En dat kan je niet vroeg genoeg leren. Van wie? Van je ouders.
Kijk om je heen. Lees de krant. Open je ogen. Yesilgöz, Trump, Wijers, Lochtenberg, Poetin, Netanyahu, Rutte! Moet ik doorgaan?

En hand in eigen boezem, wij journalisten, marketeers, reclamemakers, voorlichters, we leven er van. De leugen is ons brood. Laten we het fictie noemen. Verbeelding voor mijn part.
Mundus vult decipi, wisten de Romeinen al. De wereld wil bedrogen worden. Hun nakomelingen noemen het anders. Se non è vero, è ben trovato. Ook al is het niet waar, het is toch goed gevonden.
Mooi frame, zelfde treurige conclusie.
Wist u trouwens dat ik vloeiend Latijn spreek?