Ik weet niet wat erger is: een marketingvideo die vrouwenhaat bagatelliseert, of een merk dat het niet eens doorheeft?
Merken hebben invloed en bereik. En met dat bereik komt verantwoordelijkheid. Wat je communiceert draagt altijd bij aan beeldvorming en maatschappelijk debat. Of je dat nou leuk vindt of niet: dit is het speelveld waarin je als merk opereert.
Hoe kan het dan dat Walibi een video publiceert waarin 'freaks' een doodsbange vrouw veilen aan de hoogste bieder, haar reduceren tot 'object' en haar vervolgens vermoorden?
De reactie van het pretpark: 'Het script zit vol karikaturen, het is fictie, dus dat mag.'
En daar zit de denkfout.
Van de honderd miljoen narratieven die je kunt verzinnen, kies je als merk uitgerekend díé waarin vrouwen worden geobjectiveerd en femicide wordt gebagatelliseerd.
Creatieve vrijheid is geen vrijbrief voor toondoofheid.
De officiële reactie valt in een van mijn favoriete reclame-bullshit bakjes: 'Mag je dan niks meer zeggen?' De video is offline gehaald 'wegens de actualiteit', maar komt na zondag gewoon weer terug.
Een antwoord dat vooral gemakzucht en onwetendheid blootlegt.
Want zodra je boodschap de boardroom verlaat, herschrijft de samenleving hem. En precies daarom zijn onze culturele en redactionele antennes belangrijker dan ooit. Daarom heb je meerdere perspectieven nodig.
Natuurlijk, iedereen maakt fouten. Je kan signalen missen. Maar hoe je er daarna mee omgaat, is misschien nog wel belangrijker. En deze reactie van Wallibi krijgt een dikke onvoldoende.
Dat dit soort video’s überhaupt door de interne checks komt, zegt overigens minstens zoveel over de bedrijfscultuur als over de video zelf.
Was er echt niemand die vroeg: 'Moeten we dit wel willen?' Of erger: zijn er wél mensen geweest die het aankaartten, maar naar wie niet is geluisterd?
Het enige positieve in dit hele scenario zijn de reacties op social. De vrouwen, moeders, zussen, maar ook mannen, die hun stem laten horen.
Want in een land waar elke acht dagen een vrouw wordt vermoord door femicide, waar we ’s avonds niet eens zorgeloos naar huis kunnen fietsen zonder om te kijken, is er geen plek voor 'marketingfilmpjes' die vrouwenhaat bagatelliseren.
Niet vandaag. Niet morgen. En óók niet na zondag.
Anne Stokvis is creative director en partner van reclamebureau N=5.
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Abonneer nu